مطالعه ي تطبيقي راهبردهاي تدريس تاريخ در نظام آموزشي ايران و چند كشور جهان

هدف اين مطالعه مقايسه ي تطبيقي عوامل فرآيندي مهم نظام آموزشي يعني راهبردهاي تدريس در برنامه ى درسي آموزش تاريخ در دوره ى متوسطه ايران با راهبردهاي تدريس در برنامه ى درسي آموزش تاريخ دوره ى متوسطه در كشورهاى ولز، بنگلادش و هندوستان بود.روش: روش تحقيق تطبيقي بوده و بر اساس مدل بردى و همچنين از روش توصيفي - تحليلي براي ارائه ى راهكارهاي بهبود راهبردهاي ياددهي-يادگيرى آموزش تاريخ در ايران استفاده شد. يافته ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد با توجه به دل‌زدگي و كسالت ناشي از راهبردهاي تدريس تاريخ مبتني بر محفوظات و تهديد خطر انقطاع انتقال ميراث گذشتگان به نسل ها و نقش آموزش تاريخ در هويت و عِرق ملي و انتقال فرهنگ اسلامي و همچنين وحدت ملي، راهبردهاي ياددهي - يادگيرى درس تاريخ نياز به تجديدنظر اساسي دارد. نتيجه گيري: بروز بودن تجارب گران‌بهاي كشورها درزمينه‌ي راهبردهاي تدريس تاريخ نشان داد كه با توجه به نقش فاوا در آموزش، امروزه استفاده از اين فناوري در آموزش تاريخ مورد تأكيد است. روش‌هاي پژوهشي مبتني فاوا و روش تفكر خلاق و انتقادى و روش پروژه ازجمله راهبردهاي حياتي در آموزش سرزنده و پوياي درس تاريخ است.