مقايسه طرحواره هاي ناسازگار و خود تنظيم گري در بيماران مبتلا به ام اس و افراد سالم

طرحواره ها الگوهاي شناختي هستند كه تأثير عمده اي بر ادراك و رفتار دارند. بنابراين بررسي طرحواره ها در تعيين و تغيير رفتارهاي مرتبط با سلامت در بيماران مبتلا به ام اس ضروري به نظر مي رسد. هدف اين مطالعه، بررسي و مقايسه طرحواره هاي ناسازگار و خود تنظيم گري در بيماران مبتلا به ام اس و افراد سالم بود. نمونه پژوهش شامل 202 نفر، كه 102 نفر از اين تعداد، بيماران مبتلا به ام اس بودند كه به صورت هدفمند انتخاب شده و 100 نفر ديگر را افراد سالم شامل مي شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه طرحواره يانگ- شكل كوتاه (يانگ، 2005) و پرسش نامه تنظيم هيجان گروس و جان (2003) و پرسش نامه راهبردهاي مقابله اي كوتاه كارور (1997) بود. روش آماري مورد استفاده تحليل واريانس بود. براساس تحليل داده هاي پژوهش، بيماران مبتلا به ام اس از طرحواره هاي ناسازگار اوليه بريدگي و طرد، خودگرداني و عملكرد مختل، محدوديت هاي مختل، ديگر جهت مندي بيشتر از افراد سالم استفاده مي كنند. بين هر دو گروه افراد بيمار و سالم در مؤلفه هاي رها شدگي، بي اعتمادي/ بدرفتاري، آسيب پذيري در برابرضرر و بيماري، خود تحول نايافته/گرفتار، ايثار و معيار سرسختانه تفاوت معناداري وجود نداشت. همچنين نتايج نشان داد كه بين راهبردهاي تنظيم هيجان فرونشاني و ارزيابي مجدد در بين دو گروه افراد بيمار و سالم تفاوت معنادار وجود ندارد ولي در راهبرد مقابله ناكارآمد تفاوت معنادار نشان داده شد. از آنجايي كه در بيماري هاي مزمن، درمان قطعي و كامل نشانه هاي بيماري دور از دسترس مي باشد، تلاش مي شود كه عوامل قابل تعديل موثر بر ناتواني فرد شناسايي شود تا با پيشگيري، درمان و بازتواني به موقع، كيفيت زندگي فرد ارتقا يابد. نتايج پژوهش حاضر مي تواند به منظور ارايه خدمات روانشناختي مناسب در جهت بهبود كيفيت زندگي و افزايش رفتارهاي مرتبط با سلامت بيماران مبتلا به ام اس سودمند باشد.