بررسي ارتباط بين تدريس معلم محور با يادگيري سطحي و يادگيري راهبردي

هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط بين تدريس معلم محور با يادگيري سطحي و يادگيري راهبردي بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي(رگرسيون) بود جامعه آماري شامل كليه دانش آموزاني است كه در سال تحصيلي 1400-1399 به شيوه تدريس معلم محور مشغول تحصيل بوده اند كه از بين آنها 412 نفر به عنوان نمونه پژوهش، از طريق نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب گرديد . براي جمع آوري اطلاعات از سه پرسشنامه سبك تدريس (گراشا و ريچمان، ۱۹۹۶)،پرسشنامه سبك يادگيري كلب(LSI) و پرسشنامه يادگيري راهبردي تقوايي و حجازي(1397) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار spss استفاده شد.يافته ها نشان داد كه ارتباط مثبت و معناداري بين تدريس معلم محور و يادگيري سطحي وجود دارد اما بين تدريس معلم محور و يادگيري راهبردي رابطه اي وجود ندارد.با توجه به يافته هاي بدست آمده در تحقيق حاضر مي توان گفت كه تدريس معلم محور نتايج شناختي مثبتي براي دانش آموزان به همراه ندارد بنابراين طراحي و اجراي شيوه هاي آموزشي كه در آن معلم نقش كمتري باشد ضروري به نظر مي رسد.