نقش حساسيت اضطرابي و تشديد جسماني در پيش بيني اضطراب كوويد-19 دانشجويان

افراد مختلف سطوح متفاوتي از اضطراب را در همه گيري ويروس كرونا-۲۰۱۹ تجربه مي كنند كه ممكن است زندگي آن ها را تحت تاثير خود قراردهد. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش اضطراب سلامت، حساسيت اضطرابي و تشديد جسماني حسي در پيش بيني اضطراب كوويد-۱۹ در دانشجويان بود. طرح پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان دانشكده علوم انساني دانشگاه آزاد تهران شمال بود. با روش نمونه گيري در دسترس، ۲۰۰ دانشجو از طريق فراخوان اينترنتي در پژوهش شركت كردند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب كوويد-۱۹ ويتن و همكاران، سنجه كوتاه اضطراب سلامت سالكوسكيس و همكاران، شاخص حساسيت اضطرابي تيلور و همكاران و مقياس تشديد جسماني حسي بارسكي و همكاران، بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد اضطراب سلامت، حساسيت اضطرابي و تشديد جسماني حسي با اضطراب كوويد-۱۹ همبستگي مثبت و معناداري دارد. نتايج رگرسيون نشان داد كه اضطراب سلامت، حساسيت اضطرابي و تشديد جسماني حسي به طور معناداري توانستند ۵۵ درصد از تغييرات اضطراب كوويد-۱۹ را پيش بيني كنند. به نظر مي رسد هرچقدر ميزان اضطراب كوويد-۱۹ در دانشجويان بالاتر باشد، فرد نگراني و حساسيت بيشتري در رابطه با وضعيت سلامتي خود دارد و علائم جسماني حسي خود را بزرگ جلوه مي دهد. بدين منظور لازم است مراكز خدمات روان شناسي و مشاوره دانشگاه اقداماتي در جهت كاهش اضطراب كوويد-۱۹ و افزايش آگاهي دانشجويان انجام دهند.