راهكارهاي اقليمي به كار گرفته شده در بناهاي بومي مناطق سرد و كوهستاني در جهت تامين آسايش اقليمي

5

اقليم و تغييرات ناشي از آن يكي از مهم ترين عواملي است كه بيشترين تأثيرات را بر آسايش ساكنان بناهاي بومي داشته است. بارزترين تغييرات اقليمي را مي توان ناشي متوسط دما، ميزان بارش، سرعت وزش باد و غيره طبقه بندي نمود. بروز هر كدام از اين موارد به طور مستقيم و غيرمستقيم، شرايط طاقت فرسايي را ايجاد كرده كه به تبع آن زندگي را براي ساكنان مشكل مي نمايد. در گذشته معماران ايراني به لحاظ آشنايي ديرينۀ كه با قوانين همساز با اقليم داشتند توانستند تا حد قابل توجهي بر اين مشكلات غلبه كنند. آگاهي آنها از ويژگي هاي فيزيكي دما، رطوبت و باد كه به صورت تجربي كسب كرده بودند، زمينۀ بهبودي در ايجاد شرايط آسايش و آرامش را براي ساكنان فراهم كرد. معمار بومي با تكيه بر راهكارهاي بومي كه در ادامه به آن پرداخته مي شود، منجر به عدم وابستگي به وسايل امروزي زندگي مانند كولر، بخاري و عايق بندي شد. طراحي فضاهاي بهينه از نظر آسايش نقش مهمي در صرفه جويي مصرف انرژي و از آن مهم تر كاهش مصرف سوخت هاي فسيلي داشت. در مناطق سرد و كوهستاني كشورمان عمدۀ مشكلي كه ساكنان با آن دست به گريبان هستند سرما و چگونگي حفظ گرماي داخل بنا است. بدين منظور معماري بومي با بهره -گيري از انرژي خورشيدي در گرمايش بنا و با كاهش تاثير باد، ميزان اتلاف حرارت را كاهش داده و همچنين با رعايت عواملي نظير نحوۀ استقرار و فرم بنا آسايش اقليمي را تامين كردند.