تحليلي بر نقش صنايع دستي در توسعه گردشگري پايدار شهري (مطالعه موردي: شهر نور و چمستان)

An analysis of the role of handicrafts in the development of sustainable urban tourism (case study: Noor and Chamestan cities)

گردشگري ميراث فرهنگي، يكي از مهم ترين شاخه هاي گردشگري فرهنگي است و صنايع دستي، نمونه بارزي از جاذبه هاي ميراث فرهنگي محسوب مي شوند و جاذبه هاي منحصربه فرد هر منطقه از مهم ترين عوامل جذب گردشگر است كه باعث توسعه اقتصادي جامعه ميزبان ميباشد. صنايع دستي كشور ايران، به لحاظ تنوع، در رأس همه كشورهاي جهان قرار دارد، از اين رو، اغلب كشورهاي در حال توسعه و همچنين توسعه يافته به اين بخش به عنوان يكي از بخش هاي مهم اقتصادي و فرهنگي توجه ويژه اي دارند. هدف كلي از انجام اين پژوهش، بررسي تاثير صنايع دستي بر توسعه گردشگري پايدار در شهر هاي نور و چمستان است. اين پژوهش از نظر ماهيت، كاربردي و از نظر گردآوري داده ها، توصيفي-تحليلي است. در اين پژوهش از كارشناسان و صاحب نظران مرتبط با صنعت گردشگري و گردشگراني كه از صنايع دستي روستاهاي شهرستان نور استفاده كردند، بهره برده و از نمونه آماري كه شامل اساتيد، فعالان صنايع دستي، مديران و كارشناسان ميباشد ، پرسشنامه اي جمع آوري شده است. ميزان پايايي تحقيق با آلفاي كرونباخ آزمون شده است و داده هاي پژوهش، از روش نمونه گيري كوكران انتخاب شده، كه با استفاده از نرم افزار spss تحليل شدند. نتايج مطالعه نشان داد كه همه مؤلفه هاي اصلي از ديدگاه گردشگران در وضعيت نامطلوبي قرار دارند كه با جايگاه گردشگري شهر نور و چمستان متناسب نيست. بر اساس ديدگاه گردشگران، هويت و اصالت بومي در كالبد صنايع دستي عرضه شده كمتر ديده مي شود و بنابراين، پيشنهاد مي شود كه اداره هاي ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي در شهرهاي مختلف استان نظارت بيشتري بر نحوه عرضه داشته باشند و با فرهنگ سازي و مديريت از ورود محصولات مشابه خارجي به داخل كشور جلوگيري كنند تا اين هنر در استان مازندران دوباره رونق گيرد و زمينه را براي توسعه جوامع محلي و پويايي اشتغال فراهم كند.