رهيافتي بيونيكي بر فرم سازه و مصالح فونداسيون جهت افزايش ميزان تاب‌آوري در مقابل زلزله

Bionic approach on structure form and foundation materials to increase resilience against earthquakes

مهم‌ترين مسئله در سازه ساختمان‌ها، تاب‌آوري آن در برابر نيروي زلزله است. انتخاب سيستم سازه‌اي و نوع فرم و مصالح فونداسيون كه بتواند شكل‌پذيري، سختي و مقاومت كافي بر اساس مقررات معتبر تأمين كند، در اولويت خواهد بود. در ساختمان ضد زلزله، پارامترهاي سختي، شكل‌پذيري و مقاومت سازه‌اي با تغيير نوع بار جانبي به ميزان نسبتاً زيادي تغيير مي‌كند. بنابراين در اين تحقيق سيستم سازه‌اي جديد توسعه‌يافته است كه مبتني بر معماري بيونيك و با الهام از درخت، عنكبوت و حلزون در 30 طبقه مدل‌سازي شده است. پس از محاسبه ضرايب زلزله بر روي سازه‌هاي ذكرشده توسط نرم‌افزار، بر اساس آيين‌نامه 2800 تحليل استاتيكي و ديناميكي و استاتيكي غيرخطي بر روي سازه‌هاي 30 طبقه جديد انجام‌شده است. درنهايت پس از تجزيه‌وتحليل 3 سازه موردمطالعه، مزايا و معايب وبرتري نسبي بار جانبي سه سيستم موردبررسي قرارگرفته است. در سازه‌ها بر اساس پارامترهاي سختي، جابجايي نسبي، شكل‌پذيري و مقاومت در مقايسه با يكديگر ذكرشده است. اهميت اين مقايسه در اين است كه بر اساس يافته‌هاي آن مي‌توان بار جانبي مناسب سيستم را بر اساس خطر لرزه‌اي در محل ساخت‌وساز تعيين كرد. نتايج تحليل فوق نشان مي‌دهد كه سازه‌هاي جديد، سختي بيشتري نسبت به سازه‌هاي 2گانه دارند، اما انعطاف‌پذيري آن كمتر از آن سيستم دوگانه است