تبيين و چگونگي نمود نشانه شناسي در معماري

Explain and how semiotics manifested in architecture

امروزه معنامندي فضايي از مهم ترين راهكارهاي كيفيت بخشي به فضاي معماري است. معماري به عنوان نقطه تلاقي علم و هنر، با هدف ارتقاي كيفيت مكان، امروزه به صورتي گسترده دست به گريبان نظريات و مقوله هاي درهم تنيده نشانه شناختي شده است. مفاهيمي همچون دلالت گري ديداري، تأويل پذيري و هرمنوتيك، متدولوژي بيان و طراحي و ... كه از پيامدهاي نشانه شناسي در عرصه هاي مختلف هنري هستند. پژوهش حاضر تبيين مفهوم نشانه شناسي در مباحث معماري است. در اين راستا روش تحقيق توصيفي، مبتني بر مطالعات مكتوب در زمينه نشانه شناسي و معماري بوده است. نتايج اين پژوهش نشان داده است، در واقع آنچه به عنوان معماري نمود پيدا مي كند، بر مفاهيمي دلالت دارد كه معماري براي بيان آن شكل گرفته است. اين رابطه دلالت گري و شيوه هاي متجلي شدن آن در بنا، به واسطه انتخاب هاي معمارانه اي است كه موجب تفاوت در جلوه نهايي يك اثر معماري مي شود.

Today, spatial significance is one of the most important strategies for improving the quality of architectural space. Architecture, as the intersection of science and art, with the aim of improving the quality of space, today is widely engaged in the intertwined theories and categories intertwined with semiotics. Concepts such as visual signification, interpretability and hermeneutics, methodology of expression and design, etc., which are the consequences of semiotics in various fields of art. The present study explains the concept of semiotics in architectural topics. In this regard, the descriptive research method has been based on written studies in the field of semiotics and architecture. The results of this research have shown that, in fact, what appears as architecture refers to the concepts that architecture has been formed to express it. This relation of signification and the ways in which it is manifested in the building is due to architectural choices that make a difference in the final appearance of an architectural work.