بررسي سطح پايداري اجتماعي شهري با تكيه بر عامل امنيت در راستاي ارتقاي كيفيت زندگي

با در نظر گرفتن مقولۀ پيچيدۀ شهرنشيني و مهاجرت بي رويه به شهرهاي بزرگ، همواره با مشكل توسعۀ پايدارشهري مواجه هستيم. با افزايش جمعيت شهري و رشد بي قوارۀ شهرها با مشكلات اساسي از جمله تامين مسكن، ناپايداري محيط هاي شهري، بحران انرژي، كاهش منابع طبيعي، اختلالات فعاليت هاي اجتماعي و اقتصادي و عدم مديريت صحيح را در زمين هاي شهري مواجه هستيم. شهرهاي بزرگ براي رسيدن به پايداري تحت تاثير عوامل كليدي نظير عوامل اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي هستند. در حال حاضر بسياري از برنامه ريزان بر روي توسعۀ شهري به عنوان راهبردي جهت حل مشكلات در زمينۀ پايداري اجتماعي متمركز شده اند. در شهرهايي كه طراحي انواع فضاها(فضاهاي مخصوص عابر پياده، سواره، حمل ونقل عمومي، عمومي، خصوصي و غيره) با الگوهاي رفتاري مردم انطباق دارند و به درستي تعريف شده اند، از سطح پايداري بالاتري نسبت به ديگر شهرها برخوردار هستند. چرا كه هر فضا متناسب با كاركردشان طراحي و توسط مردم مورد استفاده قرار مي گيرند. در بررسي شاخصه هاي تاثيرگذار بر توسعۀ پايدار شهري، مولفۀ اجتماعي از همه مهم تر و پُررنگ تر به نظر مي رسد. در اين عامل كليدي مواردي همچون: امنيت، هويت، شادابي و حس تعلق به مكان دخيل هستند.