نقش فرم هاي بايونيك در شكل گيري سازه هاي پايدار

The role of bionic forms in the formation of stable structures

از ديرباز معماران و سازندگان با چالش هاي متعددي روبرو بوده اند، از جمله آنها مي توان به تاثيرات فرم و سازه بر يكديگر اشاره كرد، في الواقع معماري هنر كيفيت بخشي خلاقانه به مفاهيم متافيزيك است. اما سازه كميت بخشي به واقعيت هاي فيزيكي است، پارادوكسي كه ميان اين دو پديدار مي گردد حل اين پاردوكس همواره محل بحث بوده است. يكي از وجوه عيني و كالبدي سازه و ساختار مي تواند فرم باشد. بدين گونه كه گاهي فرم عملكرد سازه را مختل مي كند و گاه اين امر در جهت بهبود اين پديده رخ مي دهد. همچنين گاهي سازه با عملكرد خود به عنوان عنصري كه وظيفه حفظ و استحكام بنا را بر عهده دارد ناگزير از عدم تبعيت از فرم مي گردد و ازطرفي فرم هاي معماري در همه حال نمي توانند از قوانين سازه اي كه همانا پايداري و عدم تزلزل در مواقع حساس است را جامعه عمل بپوشانند. در اين ميان ارتباطي كه يك سازه با پيرامونش برقرارمي كند مي تواند سوالات گوناگوني را در ذهن متبادر كند. هدف از اين پژوهش برقراري پيوندي بين انسان و طبيعت و هم زيستي ميان اين دو در راستاي پايداري سازه اي است كه با تركيب ميان طبيعت و معماري بر مبناي واقعيت هاي موجودات زنده درطبيعت مي توان به اين مهم دست يافت. روش اين پژوهش به صورت كيفي و توصيفي - تحليلي بوده و اطلاعات مورد استفاده از طريق مطالعات كتابخانه اي و اسنادي مي باشد. پس از شناخت چگونگي ارتباط الگوگيري انسان از طبيعت در معماري به شناسايي برخي از مولفه هاي پايداري در حوزه كيفي سازه به نقش وتاثيرگذاري فرم هاي بيونيك در برخي از سازه هاي پايدار به نوعي تحليل اين سازه ها بپردازد.

Architects and builders have long faced many challenges, including the effects of form and structure on each other, in fact, art architecture is a creative quality of metaphysical concepts. But the structure is a quantification of physical realities, a paradox that emerges between the two. Solving this paradox has always been a matter of debate.One of the objective and physical aspects of structure and structure can be form. In such a way that sometimes it disrupts the functional form of the structure and sometimes this happens in order to improve this phenomenon. Also, sometimes the structure, with its function as an element that is responsible for maintaining and strengthening the building, is forced to disobey the form, and on the other hand, architectural forms can not always follow the rules of the structure, which is stability and instability in critical situations. Is to cover the community of action. In the meantime, the relationship that a structure establishes with its surroundings can raise various questions in the mind. The purpose of this study is to establish a link between man and nature and coexistence between the two in order to maintain the structure that can be achieved by combining nature and architecture based on the realities of living things in nature.The method of this research is qualitative and descriptive-analytical and the information used is through library and documentary studies. After recognizing the relationship between human modeling of nature in architecture to identify some components of stability in the qualitative field of the structure to the role and effect of bionic forms in some stable structures to somehow analyze these structures