ويژگي هاي اصلي طراحي معماري پايدار در دوره معاصر

The main features of sustainable architectural design in the contemporary period

معماري پايدار، در جهت كاهش آلودگي محيط زيست و كاهش اتلاف انرژي (استفاده كمتر از منابع تجديد ناپذير) و توجه كردن به منابع تجديد پذير به وجود آمده است. طبق آمار حدود 50% ذخائر سوختي در ساختمانها استفاده مي‌شود كه اين به نوبه خود منجر به بحران هاي زيست محيطي شده است كه اين مسئله يكي از مسائل و مشكلات مهم عصر معاصر به حساب مي‌آيد. معماران عصر حاضر تلاش دارند كه با نيازسنجي خواسته هاي انسان ها در كاربردي نمودن اصول معماري پايدار در طراحي ساختمان در جهت استفاده حداقل از منابع تجديد ناپذير، ساختمانهايي با انعطاف پذيري بيشتر و عمر طولاني تر بنا كنند. تنها هدف معماري پايدار، خلق بناهايي با طول عمر زياد نيست زيرا بناي با عمر چند صد ساله با نيازهاي زمان حال بشر هماهنگي ندارد در نتيجه معماري هايي را مي‌توان معماري پايدار ناميد كه به نيازهاي حال انسان پاسخگو باشد و همچنين تنها هدف معماري پايدار، خلق بناهايي با رعايت اصول اقليم شناسي نيست زيرا بناهاي امروزه با نيازهاي زمان حال بشر و نوع زندگي شهرنشيني و محدوديت هاي موجود هماهنگي ندارد. بنابراين هر چه كيفيت طراحي بنا در ارتباط با محيط اطرافش بيشتر باشد آن فضا براي مدت طولاني تري ميتواند نقش خود را در خدمت به انسانها ايفا نمايد. اين مقاله نتيجه پژوهشي است در جهت بررسي تاثير ويژگي هاي معماري پايدار در معماري معاصر و پرسش اصلي اين پژوهش آن است كه آيا مي‌توان شاخصه هايي در راستاي پياده سازي اصول معماري پايدار و به بيان ديگر كاربردي نمودن اصول معماري پايدار در معماري معاصر تعريف كرد؟ مسئله اين تحقيق مشكلات زيست محيطي و استفاده نكردن از اقليم در ساختمانهاست. لذا در مقاله حاضر پس از بيان مفهوم پايداري، اصول، اهداف و ويژگي هاي معماري پايدار، به بيان ديدگاههاي صاحبنظران درباره راز ماندگاري و مفاهيم پايداري پرداخته است. هدف از اين پژوهش دستيابي به معماري پايدار است كه امروزه به فراموشي سپرده شده و جامعه دچار معضلاتي ناگوار شده است. براي به دست آوردن مطالب حاضر، از شيوه هاي مطالعاتي، تحقيق كتابخانه اي اعم از كتاب، مقالات و سايت ها استفاده شده است. نتايج اين پژوهش از نگاه حفاظت از محيط زيست تلاش در بررسي مصالح بومي و آلودگي كمتر محيط زيست داشته است زيرا زندگي انسان تنيده شده است با محيطي كه برآورده كننده نيازهايش است و معماران تنها زماني مي‌توانند نقش خود را در اين عرصه ايفا نمايند كه دست در دست محيط بتوانند گسست بنا با محيط اطراف را حل نمايند.