مسيريابي بهينه خودروهاي امدادي در زمان وقوع حوادث با استفاده از الگوريتم مسير يابي در GIS مطالعه موردي: شهر مشهد

Optimal routing of ambulances at the time of accidents using routing algorithm in GIS Case study: Mashhad

امروز مديريت و برنامه ريزي براي كاهش آثار مخرب ناشي از وقوع بحران ها به يكي از چالش هاي اصلي دولتها تبديل شده است. برنامه ريزي براي پيشگيري از وقوع حوادث از يك سو و تصميم گيري هاي درست براي كاهش آثار ناشي از وقوع بحران از سوي ديگر اهداف كليدي مديريت بحران هستند. مسئله كوتاه ترين مسير هميشه يكي از كاربردي ترين مسائل در آناليزهاي مكاني در حمل و نقل و همچنين سيستم هاي خدماتي مكان مبنا بوده است. با توسعه و پيشرفت هاي روز افزون اين سيستم ها با توجه به پيچيدگي هاي مدل هاي رياضي و ساختار شبكه اي، الگوريتمهاي مختلفي را براي مسيريابي بهينه با توجه به پارامترها و خصوصيات و ساختار شبكه ارايه شده است. لذا پژوهش حاضر به مسيريابي خودروهاي امدادي (آتش نشاني و اوژانس) با فرض اختمال سالم بودن و همچنين خرابي مسيرهاي ارتباطي در زمان وقوع بحران در شهر مشهد پرداخته است. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي – تحليلي بوده و براي تحليل داده ها از نرم افزار Arc Gis و دستور تحليل شبكه استفاده شده است. در تحقيق حاضر براي مسيريابي تسهيلات امدادي شش مكان مهم به لحاظ جمعيتي و استراتژيك( پايانه مسافربري، صدا و سيما، دانشگاه فردوسي، هتل پارس، نمايشگاه بين المللي و ايستگاه مترو طبرسي) انتخاب شده است. نتايج تحقيق حاكي است كه در صورت سالم بوده مسيرهاي ارتباطي بطور ميانگين اوژانس در فاصله زماني 6/1 دقيقه و آتش نشاني در فاصله زماني 1 دقيقه به محل وقوع حوادث (مكانهاي تعيين شده) خواهند رسيد. اما با در نظر گرفتن احتمال خرابي مسيرهاي ارتباطي اين زمان براي اوژانس 6/6 دقيقه و براي آتش نشاني 9/2 دقيقه خواهد بود.