تبيين شاخص‌هاي كالبدي محلات شهري پياده محور با رويكرد نوشهرگرايي، نمونه موردي:محله زرگنده تهران

Defining physical indicators of neighborhoods with emphasis on pedestrian movement in New urbanism, Case study: Zargandeh neighborhood in Tehran

در دهه هاي اخير مشكلات خاصي در زندگي شهري روزمره انسان به وجود آمده است. اين مشكلات اغلب ناشي استفاده بيش از اندازه از فناوري مدرن بوده است. در نتيجه اين روند، تعامل اجتماعي انسان ها با يكديگر كمتر شد و روابط آنها با يكديگر به حداقل ممكن رسيد. حضور گسترده وسايل نقليه، افزايش سرعت جابجايي در شهرها و همچنين رشد شتابان جمعيت شهري در دهه هاي اخير، سبب شكل گيري ساختار شهرها بر اساس شبكه معابر سواره شده است. اين امر نتيجه اي جز دگرگوني چهره شهرهاو حاكميت سيستم‌هاي حمل و نقل سواره با پيامدهاي سوء‌زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي را به دنبال نداشته است. همين مسئله موجب تهديد سلامت و نشاط و سرزندگي حيات شهروندان به ويژه در محلات شهري شده است. اين در‌حالي است كه عابر پياده به عنوان مهم‌ترين شركت كننده در تردد، بيشترين سهم را در شهر دارد و پياده روي و حضور شهروندان در فضاهاي عمومي، به شهر و محلات شهري تحرك، پويايي و سرزندگي خواهد بخشيد. جنبش‌ها و رويكردهاي مختلفي به بحث درباره پياده و پياده مداري، به عنوان رويكردي براي ارتقاء تعاملات‌اجتماعي، پرداخته‌اند. يكي از اين رويكردها، نوشهرگرايي مي باشد. اين پژوهش با فرض، مطلوبيت پياده‌مداري، به طرح سوالاتي مبتني برشاخص‌هاي كالبدي محله و اعمال آن در محله زرگنده، به بارنشسته است. در مقاله پيش رو پس از بررسي رويكردهاي پياده مداري و نوشهرگرايي، شاخص ها و زيرشاخص هاي محلات پياده محور تبيين و با استفاده از مدل AHP ضريب اهميت آنها مشخص شده است. با نهايي شدن اين شاخص ها، محله زرگنده به عنوان يكي از محلات قديمي تهران، با اين شاخص ها سنجيده و ميزان پياده مداري آن مشخص گرديده است و در انتهاي مقاله پيشنهاداتي براي ارتقاء وضعيت شاخص‌ها در محله مورد مطالعه، ارائه گرديده است.

There have been recently particular problems in the everyday urban life. These problems are often due to over-utilization of modern technology. As a result of this process, the social interaction of humans became less and less interrelated with each other. The widespread presence of vehicles, the increased speed of urban transport and the rapid growth of urban populations in recent decades have led to the formation of urban structures based on a ride-on network. This has resulted in a change in the appearing of cities and the dominance of road transport systems with adverse environmental, economic and social consequences. The same issue has threatened the health and lives of citizens, especially in urban areas. Pedestrians, as the most important participant in the traffic, have the largest share in the city, and their walking and presence in public spaces will give mobility and dynamism to the city and urban areas. Various movements and approaches have discussed pedestrians and pedestrianism, as an approach to promoting social interactions. One of these approaches is neo-metropolitanism. This research is based on the assumption of the optimality of pedestranism, and asks questions based on the physical characteristics of the neighborhood and its application in Zargandeh neighborhood. In this article, after reviewing pedestrianism and neo-metropolitanism approaches, indices and sub-indices of pedestrian neighborhoods are explained and using the AHP model, their coefficient is determined. Having finalized these indices, Zargandeh neighborhood as one of the old neighborhoods of Tehran has been measured with these indices and its pedestrianism rate has been determined. Finally, some suggestions are made to improve the status of indicators in the study area.