نگرشي به جايگاه پياده مداري در فضاي شهري با تمركز بر حس- دلبستگي به مكان؛ نمونه ي موردي: خيابان قارن ساري

An attitude towards the place of Walkability in the urban space, focusing on the sense of place; Case study: Qaran Street, Sari

امروزه طرح هاي توسعه ي شهري در گسستي عميق با سنت گذشته ي خود و با محوريت حركت سواره در فضاي شهري و كمرنگ شدن حضور عابران پياده شكل گرفته اند. اين امر موجب كاهش تعاملات اجتماعي، كيفيت، امنيت و سرزندگي در فضاي شهري شده است. به نظر مي رسد، خلق فرصت قدم زدن با احداث پياده راه در شهرهاي معاصر رويكردي مناسب در جهت ايجاد و ارتقاي حس دلبستگي به فضاي شهري باشد. از اين رو در پژوهش حاضر، خيابان قارن ساري به عنوان نمونه ي موردي، با هدف ارزيابي اثر اجراي طرح پياده راه، بر دلبستگي به فضاي شهري انتخاب گرديد. پژوهش حاضر از نظر ماهيت، توصيفي- تحليلي و از لحاظ روش، پيمايشي محسوب مي شود. جامعه ي آماري تحقيق شامل 300 نفر از مراجعان پياده و سواره ي نمونه موردي بودند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه ي بسته بوده است. جهت تحليل داده ها از نرم افزار SPSS و از روش آزمون T -استيودنت استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه فاكتورهاي آشنايي و خوانايي در اين خيابان در شرايط مطلوبي بوده و فاكتورهاي قلمرويابي و شخصي سازي در شرايط مطلوبي قرار ندارند كه اين امر موجب قرارگرفتن شاخص تعامل شناختي در بالاترين رتبه و شاخص تعامل رفتاري در پايين ترين رتبه شده است.