بررسي زمينه گرايي در معماري مسكوني شهر بروجرد

Investigating contextualism in the residential architecture of Borujerd city

با وجود اينكه امروزه ساخت وساز به سمت جهاني شدن پيش مي رود، هنوز در مناطق مختلف معماري بومي به طور عميق توسط متخصصين بررسي مي شود. تكنولوژي مدرن در عرصه هاي مختلف معماري معاصر ايران، از تفكر گرفته تا فرآيند طراحي و ساخت و در نهايت در اثر نهايي حضور جدي دارد و آثار خود را در فضاها و اشكال معماري معاصر نمايان ساخته، اما از تأثيرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاري خنثي و بي اثر نگريسته شده و اين درحالي است كه اثر تفكر تكنولوژي مدرن حتي بر شيوه آموزش معماري نيز آشكار است. در اين پژوهش به دنبال پاسخگويي به اين سوال هستيم كه راهكارهاي طراحي معماري بوم گرا و مفهوم سكونت در خانه هاي بروجرد چه بوده است ؟ روش تحقيق در پژوهش حاضر، شامل مراحل جمع‌آوري اطلاعات، تهيه ابزار تحقيق، دسته بندي داده‌ها، تجزيه و تحليل داده‌ها بر اساس شيوه توصيفي تحليلي بود. در گام بعد نتايج صورت گرفته در خصوص منطقه گرايي با هدف و ارتباط آن با محيط هاي مسكوني و فضاهاي قابل سكونت و همچنين محيط‌هاي كالبدي مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج حاصل از تحقيق حاضر تدابير طراحي معماري در معماري سنتي بروجرد همچون جهت دهي به ساختمان به گونه اي كه بتوان حداكثراستفاده ازانرژي تابشي رادريافت كرد، استفاده ازمصالح باضريب انتقال حرارتي كم، استفاده ازمصالح بارنگ تيره، استفاده ازديوارهايي باعايق حرارتي، استفاده اززيرزمين، بزرگتركردن ابعاد پنجره هاي جنوبي براي استفاده بيشتر از تابش آفتاب درزمستان، استفاده ازحوض وجريان آب به لحاظ تامين رطوبت درتابستان، جهت دهي مناسب به ساختمان وجلوگيري از بادهاي مزاحم، استفاده ازدرختان برگ ريزبه لحاظ بهره مندي ازسايه ي آن درتابستان واستفاده ازتابش آفتاب درزمستان، شفاف نمودن سطح جنوبي بنا واستفاده ازديد و منظرجنوبي بود.