تبيين مولفه هاي روانشناسي محيطي موثر بر كيفيت پياده راه ها (نمونه موردي: پياده راه تربيت تبريز و استقلال استانبول)

Explanation of environmental psychology components affecting the quality of sidewalks (case study: Tarbiat Tabriz and Esteghlal sidewalks in Istanbul)

پياده راه ها معابري با بالاترين حد نقش اجتماعي هستند كه در آن ها تسلط كامل با عابر پياده است. امروزه پياده راه ها داراي مشكلات متعددي هستند. يكي از علل اين مشكلات عدم توجه به نيازهاي انسان است كه دانش روان شناسي محيطي در اين مورد به ما كمك كند. اين دانش به عنوان شاخه‌اي از روان‌شناسي به مطالعه‌ي نيازها و رفتارهاي انسان در محيط كالبدي مي‌پردازد. هدف در اين پژوهش يافتن مولفه هاي روان شناسي محيطي موثر در كيفيت پياده راه ها با تكيه بر منابع كتابخانه اي و ارزيابي كيفيت نمونه موردي ها از اين منظر است. اين مولفه ها عبارت اند از: رنگ، امنيت، خوانايي، ازدحام، آرامش، حس مكان، تعاملات اجتماعي و حواس انسان.

Sidewalks are passages with the highest level of social role, where pedestrians have full control. Nowadays, sidewalks have many problems. One of the causes of these problems is the lack of attention to human needs, which the knowledge of environmental psychology can help us in this matter. This knowledge, as a branch of psychology, deals with the study of human needs and behaviors in the physical environment. The aim of this research is to find the environmental psychological components that are effective in the quality of sidewalks by relying on library resources and evaluating the quality of sample cases from this point of view. These components are: color, security, readability, congestion, peace, sense of place, social interactions and human senses.