نقش شبكه دسترسي در تكوين بافت تاريخي اهواز

The Role of Access Network in the Development of Ahvaz Historical Context

در ابتداي قرن گذشته شبكه حمل و نقل سواره به عنوان بستر توسعه در تقابل با حفاظت بافت هاي تاريخي شهرهاي كشور قرار گرفت و احداث راه هاي سواره رو در اين شهرها همچون تيغي بر پيكر بافت هاي ارزشمند تاريخي وارد آمد. ليكن شكل گيري بافت تاريخي شهر اهواز كه از اواخر دوره قاجار انجام شد از اين حيث به عنوان يك استثناء در ميان شهرهاي كشور مطرح است كه نه تنها توسط شبكه دسترسي سواره تخريب نگشت بلكه توسعه اين بافت كاملا در تعامل با شبكه معابر بوده است. لذا اين پژوهش تلاش نموده است تا با روش تفسيري تاريخي به بررسي سير تحول شبكه معابر بافت قديم اهواز بپردازد و نقش آن را در تكوين اين بافت روشن نمايد. نتايج پژوهش نشان داد احداث شبكه معابر اهواز عامل اصلي تكوين بافت تاريخي است كه از آغاز مبتني بر ايده هاي نوين شهرسازي بوده و اين امر به ويژه در دوره پهلوي اول با تأكيد بيشتري ادامه يافته است. اين تعامل به كارآمدي اين شبكه در طول ساليان درازي كمك نموده و يكي از عوامل هويت بخش بافت تاريخي اهواز بوده است و حتي در حال حاضر نيز با اقدامات بهسازي قابليت پاسخگويي به تردد در اين بافت را داراست.