معماري ژنتيكي روند توليد فرم با الگوبرداري ازفرآيند تكامل زيستي

Genetic architecture Form production process by modeling the process of biological evolution

باپيشرفت بشردر شناخت علوم زيستي و تبيين قوانين حاكم براين هستي پي برده‌ايم كه هر كالبدي در هردوره اي، محصول تكامل نسلهاي پيش از از خود است كه سازگاري با محيط را برايش به ارمغان آورده. اكنون بر اين موضوع آگاهيم كه سازگاري از طريق وراثت و تكامل حاصل مي گردد. اما كالبدها وراي صفات قابل رويت فيزيكي مهمترين مولفه‌اي كه به ارث خواهند برد ژن‌ها هستند.. ژن‌ها درهرانتقال مجموعه وسيعي‌از اطلاعات ساختاري را منتقل مي‌كنند و مطابق با شرايط محيطي مقصد،خود را بازنگري و منطبق مي‌نمايند. در اين ميان معماري در راستاي پاسخ به نيازهاي اساسي بشر، خود به دنبال پاسخي است براي اساسي‌ترين نياز خود يعني بقا. حفظ بقا نيز ميسر نيست جز با سازگاري با محيط. از اين رو فرايند سازگار شدن با محيط توجه معماران را به خود جلب نموده است كه اين امر سبب ظهور روش‌هاي نويني در طراحي گرديده. شناخته شده ترين نوع اين روش ها معماري تكاملي است با الهام از فرايندهاي شكل‌گيري و تكامل ساختارهاي بيولوژيكي موجود در طبيعت. اينجاست كه معماري ژنتيكي كه كاملاً براي توليد نيازمند به هوش مصنوعي است و بر ايده‌هايي از الگوريتم‌هاي ژنتيكي استوار است معنا مي‌يابد.در اين مقاله ابتدا مباني معماري تكاملي معرفي و سپس در ادامه معماري ژنتيكي و انواع رويكردهاي آن و نمونه‌هايي از فعاليت هاي معماري انجام شده در اين زمينه معرفي خواهد شد.