بازآفريني شهري و تاثير آن بر كيفيت زندگي

Urban regeneration and its impact on quality of life

با افزايش جمعيت در شهرهاي ايران، اينگونه شهرها رشد فيزيكي غالبا به صورت افقي را تجربه ميكنند و محيط پيرامون خود را تصرف مينمايند. باگذر زمان و گسترش شهر مناطق مركزي شهر رو به فرسودگي و افت كيفيت ميرود، به گونه اي كه پويايي، نشاط و كارايي قبل خود را از دست ميدهد.با از دست رفتن كارايي اين مناطق كه از ايام قديم از مناطق مهم شهر محسوب ميشدند يا به اصطلاح قلب تپنده شهر بودند؛ شهر نيز نشاط و سرزندگي خود را از دست ميدهد.لذا توجه به اين مناطق و بازآفريني و احياي دوباره آن در جهت بهبود كيفيت زندگي شهروندان و بازگشت نشاط و سرزندگي شهري امري مهم تلقي ميشود.از ديرباز براي احيا اين مناطق اقدامات مختلفي نظير اهداي بسته هاي تشويقي به ساكنين اين بافت براي نوسازي، اختصاص دادن بناهاي با ارزش قديمي به فعاليت هاي فرهنگي و هنري و... كه هركدام از اين روش ها با توجه به زمان و مكان خود مزايا و معايبي را دارا بوده است.