نقش سكوت سازماني بر گرايش به نوآوري معلمان مقطع ابتدايي شهرستان ساري

هدف از اين پژوهش نقش سكوت سازماني بر گرايش به نوآوري معلمان مقطع ابتدايي شهرستان ساري است. اين پژوهش از لحاظ هدف از نوع كاربردي و از لحاظ روش توصيفي – پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل معلمان مقطع ابتداي هستند. تعداد اعضاي جامعه آماري 550 نفر است. حجم نمونه براساس فرمول كوكران معادل225 نفر به دست آمده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها در روش كتابخانه‌اي شامل فيش برداري، بانك هاي اطلاعاتي و.. است. در روش ميداني از دو پرسشنامه استاندارد يكي پرسشنامه گرايش به نوآوري و پرسشنامه استاندارد سكوت سازماني استفاده شد. هر دو پرسشنامه از روايي و پايايي بالايي برخوردار و پايايي پرسشنامه ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 88/0 و 80/0 بدست آمد. جهت تحليل داده ها از آمار استنباطي (آزمون كلموگروف اسميرنوف جهت بررسي نرمال بودن داده ها و همچنين آزمون رگرسيون خطي جهت تحليل داده‌ها) در نرم افزار SPSS.23 استفاده شد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد كه سكوت سازماني بر گرايش به نوآوري معلمان مقطع ابتدايي شهرستان ساري تاثيرگذار است. بنابراين كاهش سطح سكوت سازماني در محيط كار مي تواند منجر به ايجاد گرايش هاي بيشتر به نوآوري در سازمان توسط معلمان گردد.