بررسي رابطه يادگيري سازماني و ابعاد مديريت دانش; (مطالعه موردي : كاركنان واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي استان مازندران)

امروزه با توجه به رقابت بالاي سازمان ها در همه حوزه هاي توليدي و خدماتي، سازمان ها بايد دائما در حال يادگيري باشند و سازماني موفق خواهد بود كه كاركنان آن در جهت افزايش سطح دانش، بينش و آگاهي و نوآوري خود بكوشند. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين ابعاد مديريت دانش با يادگيري سازماني انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي استان مازندران به تعداد 1803 نفر تشكيل داده اند كه با كمك جدول تعيين حجم مورگان، 317 نفر از كاركنان به شيوه نمونه­گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از دو پرسشنامه‌ي مديريت دانش لاوسون (2003) و يادگيري سازماني نيفه (2001) استفاده گرديد. جهت بررسي روائي پرسشنامه از روايي محتوايي و صوري استفاده گرديد و براي برآورد پايائي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است كه ميزان آن براي مديريت دانش 0.918 و براي يادگيري سازماني 0.929 بوده است. به منظور تحليل‌ داده‌هاي گردآوري شده از ضريب همبستگي پيرسون، استفاده گرديده است كه نتايج حاصل از اين آزمون نشان دهنده رابطه مثبت و معني دار بين متغيرهاي يادگيري سازماني و مديرت دانش بوده است.