مكان يابي ايستگاه هاي ثابت جمع آوري مواد بازيافتي با استفاده از نرم افزار ArcGIS (مطالعه موردي كلانشهر شيراز)

افزايش جمعيت و مصرف گرايي در جوامع انساني در دهه هاي گذشته بحران توليد پسماندهاي شهري را به دنبال داشته است. هدف از اين پژوهش مكانيابي ايستگاه هاي ثابت جمع آوري مواد بازيافتي در شيراز با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) و سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و بررسي وضعيت ايستگاه هاي موجود مي باشد. بدين منظور با توجه به تجارب جهاني و ملي معيارهاي شعاع دسترسي، نزديكي به مناطق (مسكوني، تجاري، تفريحي و ..)، جمعيت تحت پوشش و مسير دسترسي بعنوان معيارهاي لازم در مكانيابي ايستگاه هاي ثابت جمع آوري مواد بازيافتي در شيراز شناخته شد. جهت وزن دهي معيارها از روش تحليلي سلسله مراتبي و نرم افزار Expert choice استفاده شد. نتايج تحليل سلسله مراتبي نشان داد كه معيار جمعيت تحت پوشش با وزن محاسبه شده 317/0 داراي بيشترين اهميت (اولويت اول) در مكانيابي ايستگاه ثابت جمع آوري مواد بازيافتي است و بعد از آن، معيارهاي شعاع دسترسي (وزن محاسبه شده 286/0)، نزديكي به مناطق (وزن محاسبه شده 222/0) و مسير دسترسي (وزن محاسبه شده 174/0) در اولويت هاي بعدي مكانيابي ايستگاه ثابت جمع آوري مواد بازيافتي در شيراز مي باشند. چهار سناريو شامل درصد هاي (100، 75، 50 و 25) جمع آوري توسط ماشين آلات از درب منازل يا تحويل در ايستگاه هاي ثابت در نظر گرفته شده. تعداد ايستگاه هاي مكانيابي شده در سناريو هاي چهارگانه و با توجه به جمعيت پيش بيني شده سال 1404 به ترتيب 118، 92، 69، و 35 ايستگاه بود. در نهايت با مقايسه ايستگاه هاي به دست آمده با ايستگاه هاي موجود و حذف ايستگاه هاي مشابه در نقشه هاي نهايي، جانمايي كليه ايستگاه ها براي 4 سناريو در سال 1404 نشان داده شد.