شناسايي و رتبه‌بندي شاخص‌هاي اصلي براي حركت به سمت شهر هوشمند (مطالعه موردي: شهر بيرجند)

هزاره سوم ميلادي هزاره شهرنشيني است. در هزاره سوم فناوري اطلاعات به‌عنوان محور تحول و توسعه منظور و دستاوردهاي آن‌چنان با زندگي مردم عجين شده كه بي‌توجهي به آن اختلالي عظيم در جامعه و رفاه و آسايش مردم به وجود ‌آورده و نقش كليدي فناوري‌هاي نوين اطلاعات و ارتباطات را در عرصه‌هاي مختلف نمي‌توان ناديده گرفت. شهرها به‌طور ذاتي با مشكلات پيچيده و گسترده‌اي دست به گريبان‌اند كه تنها از طريق رويكرد سيستماتيك قابل‌حل است. حركت به سمت شهر هوشمند و بسترسازي براي نيل به اين مقصود نيازمند اين است كه شاخص‌هاي اصلي در رسيدن به آن شناسايي و به لحاظ اهميت اولويت‌بندي شوند. در پژوهش حاضر شاخص‌هاي اصلي رسيدن به شهر هوشمند با مرور ادبيات شناسايي و از طريق غربالگري تأييد و انتخاب گرديد. براي رتبه‌بندي از روش تحليل شبكه‌اي فازي استفاده شد. بيشترين وزن براي زير معيار زيرساخت‌هاي مناسب ارتباطي و اطلاعاتي به دست آمد. رتبه‌ي دوم را زير معيار هم‌راستايي قوانين و مقررات بالادستي و رتبه سوم را زير معيار بهره‌مندي از خطوط اينترنتي با پهناي باند مناسب به دست آورد. اين نتايج به تصميم گيران حوزه مديريت شهري در برنامه‌ريزي مناسب براي نيل به سمت شهر هوشمند كمك خواهد كرد.