تئوري موزه شهر بر اساس نگرش شهر هوشمند براي توسعه ي پايدار گردشگري

ساخت يك شهر هوشمند به عنوان يك استراتژي براي كاهش مشكلات توليد شده توسط رشد جمعيت شهري وشهرنشيني سريع مطرح شده است. رشد شهرنشيني، توجه به پيامدهاي مدرنيته در زندگي شهري را همراه داشته است. ضرورت توجه به استفاده از فناوري به روز و ايجاد يك شهر با منابع غني از انرژي با هدف صرفه جويي در منابع، زمان و انرژي در شهرها مي تواند كمك بسزايي براي رسيدن به شهر پايدار و عوامل توسعه پايدار باشد. در واقع مبحث مورد بررسي در اين تحقيق شهر هوشمند در شهرو شناسايي و معرفي روشهاي موثر بر ارتقا كيفيت زندگي شهري پرداخته است. روش تحقيق حاضر با رويكردي تحليلي- توصيفي به شناخت و بررسي ميزان تاثير طراحي شهري بر اساس ويژگيهاي شهر هوشمند و توسعه پايدار مي باشد كه با بررسي شاخص ها و بررسي و ارزيابي آنها، موثرترين نتايج حاصل از هوشمندسازي شهرها تعيين مي شوند در برخي از شهرهاي متمدن جهان از جمله رم و پاريس و كپنهاك به احياء و باززنده سازي فضاهاي تاريخي در شهرها پرداخته اند، به طوري كه دو مولفه كيفيت محيط و توسعه آينده-نگري را در بافت هاي تاريخي به صورت نگرش نوگرايانه به عرصه ظهور رسانده اند. اين تحقيق بر اساس مستندات و پيمايش در محل (منطقه 12 تهران) انجام شده است. با توجه به رويكرد موزه در شهر مي توان پيشنهاداتي خاص از جمله مسيرهاي پياده ويژه و مسير دوچرخه سواري و نيز نگاهي به هوشمندسازي گردشگري در فضاهاي شهري داشت.