ارزيابي عوامل محيط زيستي موثر بر مكان‌يابي نيروگاه‌هاي خورشيدي توليد برق (مطالعه موردي: استان خوزستان)

امروزه انرژي از اهميت ويژه اي در پيشرفت جوامع بشري برخوردار است. به گونه اي كه توسعه اقتصادي، صنعتي و قدرت سياسي كشورها بدون به كارگيري انواع انرژي امكان پذير نمي باشد. علاوه بر اين انرژي به عنوان يك كالاي مصرفي نهايي، نقش بسزايي در تامين رفاه و آسايش فرد فرد جامعه دارد يكي از اشكال مهم انرژي كه امروزه در هر زمان و مكاني مورد نياز بشر مي باشد انرژي برق است. به نظر مي رسد با ايجاد تغيير اقليم ناشي از استفاده از سوخت هاي فسيلي و كمبود منابع آبي تنها راهكار مناسب و منطقي جهت تامين برق كشور در آينده از مسير مزرعه هاي خورشيدي خواهد گذشت. استان خوزستان، با توجه به ميزان بالاي تابش هاي خورشيدي دريافتي مي تواند سهم قابل توجهي از تامين برق نيروگاه هاي خورشيدي را به خود اختصاص دهد. در اين پژوهش نقشه هاي توصيف شاخص هاي مناسب زمين نسبت به اجراي سيستم هاي انرژي خورشيدي(CSP PV ) با تركيب نقشه هاي تابش خورشيدي (GHI DNI )، اثرات محدوديت هاي زميني (شيب منطقه، كاربري اراضي و...) و شرايط آب و هوايي (ذرات گرد و غبار، رطوبت نسبي و ...) ايجاد شده است. بدين گونه با استفاده از نرم افزار QGIS به روش FAHP لايه هاي مربوطه مقياس دهي گرديد و با روش تركيب خطي وزني، مكان هاي مناسب و غير مناسب نيروگاه هاي خورشيدي تعيين گرديد. نتايج نشان مي دهد كه استان خوزستان براي هر دو سيستم-هاي خورشيدي مناسب مي باشد. در واقع مناسب ترين مناطق براي نصب سيستم هاي خورشيدي مناطق شرقي، جنوب شرقي و شمال غربي استان از جمله شهرهاي بهبهان، رامهرمز، مسجدسليمان، باغملك، ايذه مي باشد.