شماره ركورد كنفرانس :
5176
عنوان مقاله :
بيوزوناسيون سازند سروك برمبناي فرامينيفرها در بلوك D، شمال غرب خليج‌فارس
پديدآورندگان :
صادقي سولماز sadeghisolmaz6890@gmail.com دانشجوي دكتري گرايش چينه‌شناسي و فسيل‌شناسي، گروه زمين‌شناسي، دانشكده علوم زمين، دانشگاه خوارزمي، تهران، ايران , هاشمي حسين دانشيار، گروه زمين‌شناسي، دانشكده علوم زمين، دانشگاه خوارزمي، تهران، ايران , بيرانوند بيژن استاديار، پژوهشكده علوم زمين، پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ايران
كليدواژه :
فرامينيفرا , بيوزوناسيون , سازند سروك , سنومانين , خليج‌فارس
عنوان كنفرانس :
چهاردهمين همايش انجمن ديرينه شناسي ايران
چكيده فارسي :
سازند سروك در بلوك D، شمال غرب خليج‌فارس، شامل 100 تا 700 متر آهك، آهك با ميان لايه‌هاي شيل، شيل، آهك‌هاي دولوميتي شده و دولوستون مي‌باشد. تأثير دو عامل تكتونيك و تغييرات سطح دريا، كمبود فسيل‌هاي شاخص و long range بودن آنها (فرامينيفرها) منجر به معرفي بيوزنهاي مختلف در نقاط متفاوت سازند سروك در اين بلوك شده است. مطالعه هم‌زمان تكتونيك، تغييرات سطح آب دريا و الگوي پراكندگي چينه‌شناسي فرامينيفرها در اين بلوك (در دو روند از غرب به شرق و شمال به جنوب) نشان مي‌دهد، در حالت كلي مي‌توان بيوزون/بيوفاسيس هايTrocholina – Orbitolina assemblage biozone, Oligostegina facies, Nezzazata- alveolinids assemblage biozone, Nezzazatinella-Dicyclina assemblage biozone (معادل بيوزون‌هاي 21، 26، 25 و 29 وايند) را در سازند سروك اين منطقه معرفي كرد. به عبارتي، پسروي درياي اواخر آلبين؟- سنومانين و پيشروي مجدد در سنومانين در شرايط تكتونيكي آرام منجر به نهشت رسوباتي با بايوزنهاي 21، 26 و 25 و ارتباط انگشتي بين آنها شد. اما در اواخر سنومانين، حركات تكتونيكي در امتداد ارتفاعات خارگ- ميش و خفجي –نوروز سبب بالاآمدگي اين منطقه و سپس پسروي دريا موجب فرسايش رسوبات سنومانين شدند. در زمان تورونين با پيشروي مجدد دريا به علت بالاآمدگي قابل‌ملاحظه ساختمان‌ها در مجاورت اين برجستگي‌ها برخلاف تراف ايجاد شده بين آنها (بينك)، آهك‌هاي سروك بالايي (با بايوزون 29) تشكيل نشدند.
