كتابخانه دانشگاه در قرن 2

اين پژوهش سعي در شناسايي و تبيين تاثير انقلاب تكنولوژيك دهه اخير بر كتابخانه فضاي آموزش عالي در دنياي امروز را دارد و به پايه هاي نظري و شيوه هاي عملي تاشير تكنولوژي هاي نوين بر كتابخانه فضاهاي آموزشي مي پردازد. پيشرفت هاي تكنولوژيكي دهه ۹۰ و دهه اول قرن ۲۱ ميلادي در حوزه شيوه ها و روشهاي ارتباط افراد با يكديگر و شبكه هاي اجتماعي يا همان پردازش بر پايه ابر كه خود مي تواند انقلابي تكنولوژيك در مقياس خرد شناخته شود تغييراتي اساسي در زندگي ما پديد اورده است. حوزه اموزش نيز مسلما با توجه به ماهيت بين فردي ان، از اين دگرگوني مستشني نبوده است. فضاهاي آموزشي ، به عنوان بعد فيزيكي حوزه آموزش، هر روز با چهره اي جديد، امكاناتي نوظهور و سازوكارهايي نوين ساخته مي شوند تا بتوانند در تلاش براي تطبيق با تغييرات پر سرعت حوزه هاي مختلف موفق عمل كنند. در اين عصر ارسانه جديد صفحه كتاب را به عنوان واسط اصلي ارتباط، جايگزين كردهاست، در كتابخانه هاي نو ظهور مركز يادگيري تاكيد روي دسترسي به فضا و دسترسي به كامپيوتر را به جاي كتاب و قفسهها فراهم ميكنند در يك ديدگاه قرن بيست و يكمي از كتابخانه، آن را به عنوان دروازه و منبع عمومي،كه يك محل جمع]وري براي يادگيري را در بردارد به جاي اينكه يك انبار براي كتابها باشد در نظر مي گيرند. با متمركز شدن كتاب ها در يك سيستم رايانش ابري نياز به حضور فيزيكي كتاب و كتابخانه به مرور از بين مي رود و مي شود از كالبد كتابخانه براي فعاليت هاي ديگري استفاده كرد و بدين ترتيب تمامي هزينه هاي نگهداري كتابخانه را به موارد ديگر اختصاص داد تا به پيش برد اهداف ديگر كمك كند. نقش كتابخانه ها به عنوان محلي براي نگهداري كتاب ها به دليل حذف شدن فيزيك كتاب به مرور زمان از بين خواهد رفت، بنابر اين صورت مسشله اي كه در اينجا با آن مواجه مي شويم اين است كه كتابخانه هاي تغيير يافته به چه صورتي خواهند بود و چه فضايي دارند و چه خدماتي را ارانه مي دهند. بدين منظور به شناسايي نياز هاي فضا هاي مورد نياز در سيستم آموزشي جديد پرداخته مي شود. تا فضا هاي كتابخانه هاي قديم را به فضا هايي پويا تبديل كند.