ارتباط دانشگاه و شهر در پروژه هاي توسعه فيزيكي دانشگاه‌ها (موردمطالعه: طرح توسعه پرديس مركزي دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشكي تهران در محله وصال )

ظهور اقتصاد دانشبنيان در حدود نيمقرن اخير، اهميت دانشگاه براي شهر و شهر براي دانشگاه را تقويت و نياز به گسترش تعامل ميان آنها را به موضوعي مهم براي هر دو نهاد بدل كرده است. در چنين شرايطي، گاهي دانشگاهها براي رسيدن به اهدافي مشخص، ارتقاه جايگاه جهاني و پاسخگويي به تقاضاي مطرحشده از جانب ذينفعان متعدد خود، به اشكال مختلف درگير طرهاي توسعه ميشوند. مقاله حاضر در بي پاسخگويي به اين پرسش است كه چگونه توسعه فيزيكي دانشگاهها ميتواند موجب افزايش تعامل و ارتباط ميان دانشگاه و شهر گردد. در همين راستا طرح توسعه دانشگاه تهران كه اخيرآ پس از مخالف گسترده ساكنان و كسبه محل، تشكلهاي دانشجويي و ديگر اشخاص و نهادهاي فعال مدني باراي شوراي عالي شهرسازي و معماري متوقف و بر لزوم بازنگري آن با مشاركت جامعه محلي تاكيد گرديد، موردبررسي قرار گرفته است و درنهايت اينطور نتيجهگيري شده كه تنها راه پيش رو براي توسعه موفق، فهم نيازهاي اساسي دانشگاه و جامعه محلي با مطالعه كارشناسي و در محيطي تعاملي با رعايت اصل شفافيت و تلاش براي برطرف كردن آنها با استفاده از امكانات موجود است. همچنين بهمنظور فهم اولويتهاي دانشگاه در استفاده از فضاهاي موجود از دانشجويان و استادان در رابطه با فضاهاي موردنياز دانشگاه نظرسنجي صورت گرفته است. نتايچ نظرسنجي نشان ميدهد كه فضاهاي موردنياز ازنظر دانشجويان عمدتا فضاهاي رفاهي، تفريحي و فضاهاي كارافريني و ارتباط با كسبوكار صنعت و از نظر اعضاي هيات علمي، فضاهاي آزمايشگاهي، كلاس درسي و دفتر كار مجزا است.