بررسي خوانايي محوطه دانشگاه‌ها براساس ادراك دانشجويان (نمونه موردي: دانشگاه سيستان و بلوچستان پيمان گلچين)

كوين لينچ، يكي از تشورسين هاي پيشرو در زمينه خوانايي شهرها، نقشه ذهني را به عنوان ابزاري مهم در راستاي ادراك بهتر محيط پيشنهاد داد و پنچ عنصر كليدي مسير، گره، لبه، نشانه و محله را به عنوان عناصر موتر و حياتي بر خوانايي محيط و منظر تعريف نمود. خوانايي، كيفيتي از محيط است كه به فضاي شهري وضوح بخشيده و سبب ميگردد كه سيماي شهر بهتر به ذهن سپرده شود. اين ويزگي باعث مي شود تا افراد به هنگام حركت درفا به آساني مسير خود را يافته و دچار سردرگمي نشوند و در نتيجه به راحتي محيط اطراف خود را ادراك نمايند. خواناپذير بودن محيط، نقش مهمي در ميزان ادراك و شناخت حاصل شده توسط كاربر از محيط و تعيين رضايتمندي و عدم رضايتمندي او از آن محيط و منظر را دارد. منظر فضاهاي آموزشي بخصوص دانشگاهها، به علت ارتباط دائم با كاربران خود، از اهميت ويزه اي برخوردار است. لذا، طراحي فضا و منظر اينگونه فضاهاي آموزشي بايد به گونهاي باشد كه بيشترين ارتباط را با كاربران خود برقرار كرده، خواناپذير و قابل ادراك باشند. بنابراين هدف اصلي از اين تحقيق، بررسي خواناپذير بودن محوطه دانشگاه سيستان و بلوچستان از طريق ادراك دانشجويان و با استفاده از تنوري خوانايي شهري لينچ است. در راستاي اين امر، از ۱۲۰ دانشجوي معماري و برنامهريزي شهري خواسته شد تا با در نظر گرفتن پنچ عنصر كليدي لينچ، به تهيه نقشه شناختي (ذهني) از محوطه دانشگاه بپردازند. سپس هر يك از نقشه هاي ذهني به دست امده مورد آناليز و تحليل قرار گرفت و بر اساس يافته هاي استخراج شده از نقشه ها، سطح خوانايي و عناصر غالب دخيل در خوانايي محوطه دانشگاه مشخص گرديد. نتايچ پزوهش نشان داد كه بخش مهندسي دانشگاه در مقايسه با بخش ادبيات، خواناپذيرتر بوده و محله هاي كه بيشتر توسط دانشجويان مورد استفاده قرار ميگيرند، قابليت خوانايي بيشتري دارند. در انتها، راهبردها و پيشنهادات در جهت ارتقاه و بهبود خوانايي سايت مورد مطالعه، اراته شد.