رابطه خودشكوفايي و بخشودگي با تمايز يافتگي خود در زوجين

پژوهش حاضر با هدف رابطه خودشكوفايي و بخشودگي با تمايزيافتگي خود در زوجين شهر تهران در سال 1399 صورت گرفت. روش پژوهش بر حسب هدف كاربردي و از نظر گردآوري داده ها توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان متاهل دانشگاه هاي شهر تهران بودند كه از اين ميان با استفاده از روش نمونه گيري در خوشه اي مرحله اي 357 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. جمع آوري داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد خودشكوفايي (جونز و كراندال، 1968)، تمايزيافتگي خود (اسكورن و فريدلندر، 1998) و بخشودگي (راي و همكاران، 2001) انجام گرفت. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار SPSS-V24 در دو بخش توصيفي و استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، و رگرسيون چندگانه) انجام پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه بين خودشكوفايي با تمايزيافتگي خود در زوجين رابطه مثبت معناداري وجود دارد. همچنين بين بخشودگي با تمايزيافتگي خود در زوجين رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بنابراين خودشكوفايي و بخشودگي پيش بيني كننده معني دار تمايزيافتگي خود در زوجين هستند.