مديريت امنيت و ريسك به كمك سيستم هاي افشاگر در برابر حملات سيستمي

اين پژوهش به تحليل شرايط همزمان براي ظهور ناگهاني تهديدات پيچيده ي سيستمي ناشي از توسعه ي صنعت ريسك مي پردازد. پژوهشگران به دنبال پاسخي براي اين پرسش هستند كه آيا ادغام اجباري سيستم هاي افشاگر داخلي در سازمان هاي توليد كننده ي محصولات خطرناك در فرآيندهاي خطرناك با استفاده از وسايل خطرناك، خطرات سيستمي ناشي از عدم مسئوليت سازمان يافته را به حداقل مي رساند؟ پژوهش با استفاده از روش تحليل مسئله، با هدف ساختاربندي اوليه ي حوزه ي تحقيق و آماده كردن ابزارهاي نظري و عملي براي كاوش تفضيلي انجام شد و در تجزيه و تحليل انجام شده، مجموعه ي منافع شگفت انگيزي را در پايين نگه داشتن امنيت تا حد ممكن، نشان داده است. تعاملات متقابل بين صنعت ريسك، مديريت امنيت و علم حرفه اي، شرايطي را ايجاد مي كند كه به ويژه براي بلايا و زنجيره هاي نامحدود آسيب، مساعد است. براي برهم زدن اين تعاملات، همه ي سازمان هايي كه تاثير امنيتي دارند، بايد ملزم به نصب سيستم هاي افشاگر داخلي معتبر باشد. مشكلات ارائه شده در پژوهش به افزايش آگاهي از ابعاد پنهان تهديدها و نياز به تغيير الگوي امنيتي كنوني بر اساس ابتدايي سازي (عنصري سازي) تهديدها، درك خطي–قطعي (جبرگرايانه) از عليت، بدبيني روشمند دكارتي، محاسبه پذيري به عنوان استراتژي عيني سازي غالب مسئوليت منفعل، پاسخ به بحران و روش يادگيري آزمون و خطا كمك مي كند. پژوهش درباره ي زمينه هاي ناشناخته ي استفاده از سيستم هاي افشاگر داخلي، طرح مسئله مي كند.