امكان سنجي تحقق مديريت هماهنگ شهري (مطالعه ي موردي شهر تهران)

مديريت شهري در ايران در وضعيت كنوني دچار مسائل و مشكلات جدي فراواني است. تجزيه و تحليل چالش‌هاي مديريت شهري، بيانگر چندگانگي در مديريت شهري ، تعدد فعاليت هاي موازي بين سازماني و در نتيجه نابساماني و ناهماهنگي ، هدر رفت انرژي و سرمايه ملي ، بي توجهي به عنصر زمان در رويارويي با شهروندان و نارضايتي آن ها است. بنابراين با توجه به گستره امور ، نياز به رويكردي تازه در مديريت شهري از سويي ديگر ، لزوم توجه به شهرداري ها به عنوان نهادي محلي و اجرايي و واگذاري اختيارات و وظايف جديد را توجيه كرده است. هدف پژوهش ، مطالعه و بررسي مؤلفه هاي مديريت هماهنگ شهري تهران است؛ بدين منظور ، مؤلفه‌هاي مديريت هماهنگ شهري شناسايي و تبيين شده است؛ در ادامه با بهره گيري از ابزار پرسشنامه اين مؤلفه ها در شهر تهران بررسي شده است. جامعه آماري تحقيق شامل مهمترين دستگاه‌هاي اجرايي حوزه مديريت شهري (شوراي شهر و شهرداري) است كه فعاليت هاي مشابه و متداخل در حيطه مديريت شهري انجام مي دهند ، كه با استفاده از روش‌هاي رايج نمونه‌گيري حجم نمونه 100 نفر برآورد گرديد، كه از اين ميان 85 پرسشنامه بازگشت و در نهايت 60 عدد از اين پرسشنامه ها قابل استفاده در تجزيه و تحليل آماري تشخيص داده شدند. براي تحليل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است. در پژوهش حاضر ، عوامل موثر بر هماهنگي مديريت شهري در نمونه موردي كلان‌شهر تهران از طريق دو روش كمي و كيفي شناسايي شدند. يافته هاي روش كمي كه محصول جمع آوري نظرات مديران و نخبگان اموري شهري است نشان مي دهد كه سه عامل عدم هماهنگي ، عدم نگرش سيستمي و بي توجهي به حكمراني شايسته از جمله عوامل موثر بر عدم هماهنگي مديريت شهري هستند، كه از اين ميان در صورت اصلاح نظام و روابط قدرت ميان بازيگران عرصه شهري ، امكان هماهنگي فرايند مديريت شهر تهران فراهم مي شود. يافته هاي كيفي نيز كه محصول مطالعه مرتبط با يكپارچگي و هماهنگي مديريت شهري تهران هستند ، نشان مي دهد كه بر اساس عوامل شناسايي شده در بخش مطالعه كمي ، در حال حاضر مديريت شهري تهران هماهنگ نيست ، راهكارهاي اصلي براي رسيدن به اين امر شامل ايجاد انسجام ، همپاياني ، هماهنگي ، ديدگاه سيستمي ، تعامل در دستگاه هاي اجرايي متولي امور شهري و تحقق حكمراني خوب در سطح شهر تهران است.