توسعه كارآفريني آموزشي از طريق ارتقاي رفتاركارآفرينانه

يكي از زيربناهاي اصلي توسعه كارآفريني در جوامع، توجه به تقويت آن در نظام آموزشي است. گستردگي كارآفريني در حوزه هاي مختلف علمي و اجتماعي منجر به ظهور نظريه پردازان و تئوري هاي اقتصادي، رفتاري، مديريتي، اجتماعي و اخيراً تئوري هاي آموزشي در ارتباط با كارآفريني و ايده هايي براي به چالش كشيدن آموزش سنتي با عنوان رويكرد كارآفريني آموزشي شده است. كارآفريني آموزشي را مي توان چنين توصيف كرد: فرآيند نوآوري هدفمند كه در جهت بهبود بهره وري، كارآيي و كيفيت آموزشي است. يكي از مهم ترين كاركردهاي كارآفريني آموزشي پرورش رفتار كارآفرينانه در ذي نفعان آموزشي است. ديدگاه‌هاي مبتني بر رفتار كارآفريني عموما حول تعاريف مشابه مي‌چرخد: مرتبط با كشف، ارزيابي و بهره‌برداري از فرصت‌ها. از اين رو در سازمان هاي آموزشي، كارآفريني آموزشي؛ به عنوان مهم ترين جلوه رفتار كارآفرينانه بروز مي نمايد. بدين ترتيب مي توان گفت كارآفريني در آموزش رفتارهاي كارآفريني را در ذي نفعان آموزشي توسعه مي‌دهد؛ به عبارتي ديگر رويكرد كارآفريني در آموزش يك استراتژي ميان‌مدت تا بلند مدت است كه تغييرات مثبت قابل‌توجهي را در رفتار و نگرش كارآفرينانه دانش آموزان ( دانشجويان) ايجاد مي‌كند.