تأثير مديريت دولتي نوين بر رفتار شهروندي سازماني و رضايت شغلي كاركنان

بروز تغييراتي از قبيل تغيير تكنولوژي، جهاني شدن،انقلاب اطلاعات و رقابت بين المللي، دولت ها را ناگزير نموده است كه تغييرات عمده اي را در مديريت دولتي خود ايجاد نمايند. اين تغيير و تبديل يك تجديد نظر ساده يا يك تغيير جزيي در شيوه مديريت نيست، بلكه تغييري همه جانبه در نقش مديريت جامعه و رابطه بين دولت و شهروندان است.كه از آن به مديريت دولتي نوين ياد شده است . با توجه به تحولات گسترده به وجود آمده در بخش دولتي بر مبناي راهبرد مديريت دولتي نوين سعي شده است كه با بررسي تاثير مديريت دولتي نوين بر رفتار شهروندي سازماني كه كمتر در حوزه سازمان مورد واكاوي قرار گرفته است، خلاء موجود در آن زمينه پر شود. بيشتر سازمان ها در پي يافتن راه هايي براي نگهداشت و جذب مشاركت بيشتر كاركنان در پيشبرد اهداف خود بوده اند. در اين ميان، مي توان به رفتارهاي داوطلبانه و خودجوشي اشاره كرد كه افراد در ازاي انجام آن، پاداشي دريافت نمي كنند. رفتارهايي كه از سوي كاركنان به صورت داوطلبانه و بدون اجبار سازمان صورت مي گيرد و سبب كارايي بالاتري درسازمان خواهد شد. اين رفتارها به رفتار شهروندي سازماني معروف مي باشند. در اين راستا و با توجه به تحولات گسترده به وجود آمده در بخش دولتي بر مبناي راهبرد مديريت دولتي نوين سعي شده است كه با بررسي تاثير مديريت دولتي نوين بررفتار شهروندي سازماني كه كمتر در حوزه سازمان مورد واكاوي قرار گرفته است، خلاء موجود در آن زمينه پر شود. در دهه ۹۰ اغلب دولتها در پاسخ به مشكلات مختلفي كه با آنها روبه رو بودند، به مديريت دولتي جديدي روي آوردند كه به مديريت گرايي با مديريت دولتي نوين شهرت يافت.شايد دولتها دريافتند كه مدل قديمي كارآيي ندارد و از اين رو برخي از أصول بنيادي مدل سنتي را مورد ترديد قرار دادند. آنها به جاي يك مدير همه چيزدان به متخصصان مديريت و اقتصاد روي آوردند، مرزهاي ميان فعاليتهاي بخش خصوصي و دولتي را به قصد كاهش هزينه ها از ميان برداشتند و محيط كار سازمان دولتي را دگرگون ساختند. در پژوهش حاضر سعي گرديده است تأثير مديريت دولتي نوين بر رفتار شهروندي و رضايت شغلي كاركنان در سازمانها مورد بررسي قرار گيرد .