بررسي نقش منابع انساني در مديريت عصر ديجيتال

رهبران براي ايجاد نيروي كار كارآمد در آينده، بايد مسائل مرتبط با كاركنان و استراتژي‌هاي سازمان را با توجه به مفاهيم تحول ديجيتال مورد بازنگري قرار دهند. امروزه فن‌آوري‌هاي جديد سرعت نوآوري و مشاركت را افزايش داده‌اند. درست است كه ابزارها و دستگاه‌هاي ديجيتالي بستر ظهور نوآوري هستند اما واقعيت اين است كه محرك اصلي نوآوري در سازمان، كاركنان استثنايي و بي‌بديل آن هستند. اما از طرفي ديگر سازمان‌هاي امروزي كمبود شديد رهبراني را حس مي‌كنند كه هم سواد ديجيتال براي كار با داده‌ها و هم هوشمندي اجتماعي براي كار با كاركنان را داشته باشند. كساني كه قادر به سرمايه‌گذاري در فرصت‌هاي نوآوري ارائه‌شده در سازمان باشند و بتوانند خلاقيت و تكنولوژي را براي ايجاد نوآوري‌هاي با ارزش در سازمان تلفيق كنند. براي آن دسته از شركت‌هايي كه چشم‌اندازي براي رهبري بر بازار و پيشروي در حوزه غلبه بر چالش‌هاي ديجيتالي شدن نداشتند، كمبود كاركنان مستعد به طرز قابل‌توجهي رخ مي‌نمايد و همين امر عامل اصلي تهديد بقاي چنين شركت‌هايي است. تحول ديجيتال همه چيزهايي را كه امروزه در فضاي كاري انجام مي‌شود، مخل و متحول مي‌كند. فن‌آوري‌هاي جديد نيازمند مهارت‌هاي جديد و مهم‌تر از همه، روش‌هاي جديد انجام كار است. در چنين شرايطي فقط وجود افرادي با مهارت‌هاي مختلف و يا ارتقاي سطح مهارتي انها پاسخگوي نياز سازمان نيست. براي رقابت در شرايط كنوني، سازمان‌ها نياز به افرادي دارند كه رويكرد و نگرش متفاوتي نسبت به كارشان داشته باشند. شركت‌هايي كه نتوانند خود را با تحول ديجيتالي تطبيق دهند، از صحنه رقابت حذف خواهند شد.