بررسي عامل كارپذيري بر توسعه اشتغال روستايي (مطالعه موردي روستاي فشتكه خمام)

كارپذيري نشان دهنده تعامل بين مشخصه هاي فردي، شرايط كاري و قابليت هاي عملكردي كاركنان و همچنين ارزيابي فرد از موقعيت خود در سازمان مي باشد و مي تواند به عنوان ابزاري جهت متناسب سازي كاركنان با نيازهاي فيزيكي و رواني شغلي مد نظر قرار گيرد. با توجه به اهميت توسعه مشاغل روستايي به عنوان راهكاري براي كاهش نرخ بيكاري و ايجاد فرصتهاي برابر شغلي و كاهش شكاف درآمدي بين مناطق شهري و روستايي، در اين مطالعه به دنبال پاسخگويي به اين سوال هستيم كه نقاط قوت و ضعف زنجيره حصيربافي روستاي فشتكه خمام (به عنوان يك نمونه موفق از مشاغل روستايي) از منظر كارپذيري چيست و اين عامل تا چه اندازه بر توانمند سازي روستانشينان در توسعه اشتغال تاثير گذاراست. در اين مطالعه به اين منظور پرسشنامه محقق ساخته با توجه به مولفه هاي كارپذيري (WAI) در بين 38 نفر از شاغلين زنجيره حصير بافي روستاي فشتكه توزيع و اطلاعات گردآوري شده، توسط نرم افزار SPSS با آزمون كلموگروف-اسميرنوف مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت كه با توجه به نتايج بدست آمده مي توان نتيجه گرفت كه عامل كار پذيري بر موفقيت تاثير مثبت دارد.