بررسي تاثير رهبري قابل اعتماد بر عملكرد و رضايت شغلي: نقش واسطه اي توانمندسازي (مطالعه موردي سازمان تامين اجتماعي)

موفقيت و شكست يك سازمان به عملكرد شغلي كاركنان آن وابسته است. از ديدگاه اجتماعي، بهترين خواسته هر فرد براي سازمان ها، برخورداري از كاركناني است كه كار خود را خوب انجام دهند. عملكرد خوب، بهره وري سازمان را افزايش دهد و اين نيز به طور مستقيم باعث ارتقاي خدمات سازمان و توسعه اقتصاد ملي مي شود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي است و از نظر نوع، مقطعي و توصيفي- همبستگي است و از روش تحليل مدل يابي معادلات ساختاري با كمك نرم افزار spss و smart pls2 بهره مي برد. با توجه به اين كه در اين پژوهش از چهار پرسشنامه ي استاندارد با مقياس پنج گزينه اي ليكرت به منظور جمع آوري داده ها به صورت ميداني استفاده شد پس اين تحقيق پيمايشي است. نمونه ي آماري اين تحقيق را 225 نفر از پرسنل شاغل در سازمان تامين اجتماعي واحد تهران تشكيل مي دهند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه رابطه مستقيم و معني داري ميان رهبري قابل اعتماد، رضايت شغلي، عملكرد شغلي و توانمند سازي وجود دارد. همچنين نتايج از وجود اثر ميانجي گري توانمندسازي در رابطه ميان رهبري قابل اعتماد و عملكرد شغلي حكايت دارد. ويژگي رهبري قابل اعتماد موجب افزايش توانمند سازي كاركنان شده كه تامين نيازهاي اصلي و رضايت كاركنان و بهره گيري بيشتر از سرمايه هاي انساني را در پي دارد. دغدغه دستيابي به اهداف و ارزش هاي سازماني براي كاركنان سازمان تامين اجتماعي همراه با وجود ويژگي رهبري قابل اعتماد موجب مي شود كه آنها از شغل خود لذت ببرند و گذشت و ايثار بيشتري از خود بروز دهند كه موجب افزايش رضايت شغلي و عملكرد شغلي و درنتيجه بهره وري سازمان مي شود.