مقايسه رابطه بين مهارت هاي رهبري با شاخص هاي تاثيرگذار سازماني

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين مهارت هاي رهبري با شاخص هاي تاثيرگذار سازماني در سازمان مالياتي شهر تهران بوده است. پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعة آماري اين پژوهش شامل 119 نفر از مديران مالياتي و غير مالياتي شاغل در ادارة كل امور مالياتي شهر تهران در سال1400 مي باشد كه در دواير مختلف آن ( مالياتي، پشتيباني، برنامه ريزي و فناوري اطلاعات و خدمات مالياتي و رايانه اي، فني و حقوقي، مالي، حراستي و آموزشي) مشغول فعاليت هستند كه تعداد 92 نفر از آن ها با استفاده از جدول مورگان به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش با مراجعه حضوري به مديران نمونه و توزيع پرسشنامه ها اطلاعات گردآوري شد. براي گردآوري اطلاعات از روش ميداني استفاده شد؛ كه محقق پس از انتخاب نمونه‌ها و كسب مجوزهاي لازم از معاونت آموزشي دانشگاه تهران و سازمان مربوطه با مراجعه‌ي حضوري به مديران، پرسشنامه را در اختيار يكايك آنها قرار داده و پس از ارائة توضيحات لازم دربارة پژوهش، اهداف و كاربرد آن، پرسشنامة مربوطه را معرفي و راهنمايي هاي لازم را جهت پاسخ گويي به آن ها ارائه و پس از تكميل، تحويل گرفته و جمع‌آوري نمود. پس از استخراج متغيرهاي مورد بررسي از منابع ذكر شده، اين اطلاعات در كار برگ‌هاي ايجاد شده در محيط نرم‌افزارspss وارد و محاسبات لازم جهت دستيابي به متغيرهاي موردبررسي انجام‌ شده است. نتايج نشان مي دهد كه كمترين قدرت پيش بيني كنندگي انواع شاخص هاي سازماني مربوط به پيش بيني فنون تحريم و تشويق و توسل به مقامات بالاتر و مذاكره مي باشد كه اين فنون در مقايسه با ساير انواع فنون نفوذ؛ كم كاربردترين فن نفوذي است كه مديران بندرت از آن استفاده مي كنند. اين بدان معني است كه مديران جهت نفوذ بر زيردستان و اجراي خواسته هاي خود در اين فضا از ساير عوامل تاثيرگذار درون سازماني و برون سازماني به غير از جو سازماني بهره مي گيرند .