حكمراني خوب شهرهاي آينده و پايداري محيط زيستي در قرن 21 با مروري بر ساخت پايدارتر و مقاوم تر شهرها از منظر سازمان ملل متحد

پيش بيني مي شود تا سال 2050 بيش از دو سوم جمعيت جهان در مناطق شهري زندگي كنند و بيشتر اين رشد شهري در كشورهاي با درآمد پايين و متوسط متوسط انجام خواهد شد. اما فضاهاي شهري متراكم با چالش هاي خاص خود روبرو هستند. بنابراين، بايد از امروز اطمينان حاصل شود كه اين مناطق شهري فراگير، ايمن، پايدار و مقاوم خواهند بود. رشد بسيار زياد شهرها از لحاظ جمعيتي و فضايي، پايداري شهرها و كيفيت زندگي شهري را تهديد مي كند. شهرنشيني انبوه مي تواند منجر به بي ثباتي اجتماعي شود و ظرفيت شهرها براي پايداري زيست محيطي و موفقيت اقتصادي را تضعيف كند.در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي تحليلي شهرهاي آينده و پايداري محيط زيستي با مروري بر ساخت پايدارتر و مقاوم تر شهرها از منظر سازمان ملل متحد مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش بيانگر اين است كه توسعه پايدار شهري راهي است كه شهرها مي توانند تغييرات اقليمي را كاهش دهن و مكانهاي يكپارچه شهري كه براي گرد همايي مردم در مورد فعاليتها مختلف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، ساختمانها و فضاهاي عمومي، با پياده روي آسان و ارتباط دوچرخه سواري بين آنها و خدمات حمل و نقل سبز به بقيه شهر متصل مي گردد. از اين منظر ضروري است مسئولان شهري نظريه هاي نويين را جايگزين نظريه هاي ناكارمد كلاسيك نمايد و توسعه پايدار شهري، از جمله انگيزه هاي بيشتر براي صرفه جويي در انرژي، كاهش مصرف و حفاظت از محيط زيست و همچنين افزايش سطح رفاه شهروندان را مورد توجه اساسي قرار دهند. شهرهاي آينده بايد محيطي از نظر اجتماعي متنوع باشند كه در آن فعاليت‌هاي اقتصادي و اجتماعي همپوشاني داشته باشند و سيستم هاي حمل و نقل شهري پايدارتر و سبز شوند. در نهايت اينكه كارشناسان موسسه محيط زيست و امنيت انسان دانشگاه سازمان ملل معتقدند كه استفاده از اصولي مانند حمل و نقل پايدار و سبز، راه حل هاي مبتني بر طبيعت، استفاده از شبكه هاي اجتماعي در جهت ارتقاء تاب آوري شهري در برابر بلاياي طبيعي، همينطور حكمراني الكترونيك و هوشمند در جهت بهبود معيشت شهري و ارتقاء همكاري شهرها، كشورها و نهادهاي بين المللي در جهت استفاده از تجارب يكديگر در نهادينه نمودن پايداري محيط زيستي مولفه هاي اساسي هستند كه مورد توجه قرار گرفته است.