برندسازي شهري به عنوان محركي براي احياء و بازآفريني شهري

طي چند دهه اخير، برند سازي شهري به يكي از موضوعات مهم اتخاذ شده توسط برنامه ريزان شهري به جهت ارتقاء رقابت پذيري شهرها در عرصه شهرهاي جهاني تبديل شده است. شهرها با ملحق شدن به شبكه برندسازي شهري در پي افزايش توان رقابت پذيري اقتصادي خود مي باشند و براي دستيابي به اين توسعه و ارتقاء اقتصادي به تدوين سياست ها و استراتژي هايي دست زده اند كه در عين حال در پي تجديد حيات خويش مي باشند،زيرا اصلي ترين رسالت برندينگ شهري كمك به رشد اقتصادي شهر است. به واقع با بهره گيري از نگرشهاي نوين بازيابي مكان، باز آفريني بافت هاي تاريخي و مداخلات مكاني- فرهنگي، سيماي شهر را بهبود بخشيده، شهروندان را به سكونت در شهر يا منطقه علاقه مند ساخته و در جذب سرمايه گذار و گردشگر به شهر با ايجاد يك تصوير و برندشهري مختص آن شهر نقش مؤثري ايفا مي كند، چرا كه در واقع برند شهري هويت ويژه يك شهر و نشان و تخصص شهر را نشان ميدهد. لذا با توجه به اينكه برند شهري به عنوان كليدي در رويارويي با چالش هاي قرن حاضر مطرح است،لذا توسعه مكاني و به دنبال آن تحقق بازآفريني شهري به عنوان هدف كلي اين مقاله،در پي تامين امنيت اجتماعي و پايداري اقتصادي شهري مي باشد. در اين راستا، در اين پژوهش با روش تحقيق كتابخانه اي و اسنادي و با روش تحليلي توصيفي به ارزيابي اطلاعات بدست آماده پرداخته شده است، مفهوم برند شهري را به طور كلي و اهداف آن مورد مطالعه قرار داده و رايج‌ترين استراتژي‌ها را بررسي مي‌كند.اين مقاله به دقت در مورد مفهوم سازگاري برندينگ شهري و توسعه مكاني مي‌پردازد و نقش برند و توسعه مكاني را در تصوير سازي شهري و بازآفريني شهري بررسي مي‌كند.