مقايسه تطبيقي خيابان هاي تاريخي در حوزه گردشگري با رهيافت پياده مداري نمونه موردي : خيابان بوعلي سيناي همدان و خيابان رامبلا

هر شهر تاريخي بنا بر ماهيت خود هسته اي با قدمت كهن دارد كه در آن مجموعه اي از آثار تاريخي بر اساس شرايط زندگي در گذشته كنار هم قرار گرفته اند. اصل كليدي در چنين بافت هايي «ارتباط و هماهنگي» مجموعه اين آثار است كه به تقويت نقش و عملكرد يك ديگر كمك مي كند. در اين پژوه با فرض اينكه تقويت پياده مداري در خيابان هاي تاريخي مي تواند نقش موثري در تقويت خصيصه فرهنگي،اجتماعي و گردشگري بافت تاريخي داشته باشد به مقايسه خيابان بوعلي در همدان با خيابان رامبلا در بارسلونا پرداخته شده است.معيار هاي اصلي خيابان هاي گردشگري پياده مدار از طريق مرور ادبيات و پيشينه پژوهش استخراج گرديده اند. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و از مدل فرايند تحليل سلسله مراتبي جهت وزن دهي به معيار ها و زير معيار ها استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد خيابان بوعلي همدان در قياس با خيابان رامبلا كه از موفق ترين فضاهاي عمومي حال حاضر جهان است شرايط نامساعدي دارد. همچنين در بررسي تخصصي تر نشان مي دهد در معيار «جاذبه گردشگري» هر دو نمونه شرايط نسبتا برابري دارند كه بيانگر وجود ظرفيت هاي بالاي تاريخي- فرهنگي در خيابان بوعلي است.ضعف خيابان بوعلي به ترتيب در معيار هاي «آسودگي» ، «پايداري» ، «دعوت كنندگي» و «تنوع» است كه مي توانند به عنوان الويت مداخله در خيابان بوعلي مدنظر قرار گيرند. بر همين اساس با توجه به زير معيار ها و شاخص هايي كه معيار هاي فوق راتبيين مي كنند مي توان انتظار داشت با اقداماتي همچون محدود نمودن و كنترل حركت سواره، افزايش امنيت خيابان، تقويت فعاليت هاي شبانه، ارايه تسهيلات گردشگري در پيرامون خيابان، بهبود دسترسي انواع مد هاي حمل و نقل به خيابان و...سرزندگي و افزايش گردشگر پذيري خيابان و بافت پيرامون آن تحقق يابد.