جايگاه آينده‌پژوهيِ تاب‌آوري شهري در توسعه پايدار

تاب‌آوري شهري اصطلاحي است كه براي اندازه‌گيري توانايي يك شهر براي بهبود از يك مخاطره به كار مي‌رود؛ در حقيقت شهرهاي تاب‌آور از پيش براي پيش‌بيني، پشت سر گذاشتن و بهبود از تأثيرات خطرات محيطي طراحي شده‌اند و سيستم‌هاي فيزيكي و اجتماعي در چنين شهري قادر به بقا و عملكرد تحت شرايط بحراني هستند. از سويي ديگر امروزه دستيابي به توسعه پايدار شهري يكي از مهم‌ترين اهداف مديران شهري در تمامي كشورهاي توسعه‌يافته و اغلب كشورهاي در حال توسعه است. از آنجايي كه توسعه پايدار شهري تحت تأثير عوامل اقتصادي، اجتماعي ـ فرهنگي و زيست‌محيطي مختلفي است، دستيابي به آن، چه در حال و چه در آينده مستلزم شناسايي دقيق عوامل كليدي مؤثر بر آن و همچنين تأثيراتي كه اين عوامل بر يكديگر دارند، مي‌باشد. اين تحقيق براساس نوع داده‌ها و متغيرها، كيفي است. و با هدف شناسايي پيشران‌هاي كليدي مؤثر در تاب‌آوري شهري در راستاي توسعه پايدار انجام شده است. روش تحقيق به صورت توصيفي- تحليلي و جمع‌آوري اطلاعات به صورت ميداني- اسنادي مي‌باشد. متغير مستقل تحقيق با توجه به موضوع پژوهش، توسعه پايدار و متغير وابسته نيز تاب‌آوري شهري و آينده‌پژوهي است. در اين راستا توجه به آينده‌پژوهي به عنوان ابزاري براي توسعه پايدار شهري در نظر گرفته شده‌است و ضمن ارائه مدل پيشنهادي در راستاي توجه به توسعه پايدار با استفاده از ابزار پيشنهادي (آينده‌پژوهي تاب‌آوري شهري) پرداخته مي‌شود. نتايج حاصل حاكي از اين است كه مي‌توان با بازنمايي مؤلفه‌هاي تاب‌آوري شهري و توجه به آينده‌پژوهي و تدوين سناريوهاي مرتبط، در راستاي توسعه پايدار گام برداشت.