تدوين اصول بازطراحي پياده راههاي شهري با رويكرد جذب گردشگرفرهنگي (نمونه موردي: محور حافظيه شيراز)

پياده راه،قديمي ترين شكل حركت در فضا است. شهرها از ديرباز بر اساس حركت پياده بنا شده اند و از اين رو پياده راه داراي اهميت اساسي در ادراك هويت فضايي، تعلق و دريافت كيفيت هاي محيطي است. پياده راه براي نخستين بار در اواخر دهه 1940 به وجود آمده است.گردشگري فرهنگي دررابطه با فرهنگ يك كشور مي باشد و در حال حاضر محبوبيت زيادي دارد. امروزه حضور بي رويه اتومبيل ها مانع آرامش و ايمني گردشگران و افراد پياده مي باشد. بنابراين ضروري است كه به معضلات طراحي پياده راه ها پرداخته شود، تا بتوانند تقاضاي افراد پياده را براي حضور در محور پاسخگو بوده و باعث ارزش دادن به پياده و محور شوند. اين پژوهش با هدف جذب گردشگر فرهنگي در محدوده حافظيه صورت گرفته است. پياده راه حافظيه شيراز كه در غرب و منطقه 3 شهرداري واقع شده است، از محور هاي اصلي حركت پياده مي باشد. بنابراين نقش مهمي در ايجاد فضاي شهري با كيفيت دارد. اين پژوهش توصيفي – تحليلي ميباشد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است و از آزمون t تك نمونه اي براي بررسي فرضيات و از آزمون فريدمن براي مقايسه شاخصه اي استفاده شده است. در جامعه آماري 384 نفره محدوده مان كه به عنوان نقطه عطف پژوهش درنظر گرفته شده است، ابتدا مولفه هاي اثرگذار بر جذب گردشگر فرهنگي در چهار بعد فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و محيطي يافته شد و سپس زير مولفه هاي مرتبط با آنها شناسايي شد. طبق اصول عنوان شده فضاهايي جهت دسترسي راحت گردشگران به سيستم اطلاعاتي، تعبيه فضاهايي جهت استراحت كوتاه مدت آنان، افزايش كيفيت نورپردازي و محوطه آرايي و ايجاد شبكه دسترسي مناسب و همچنين ايجاد پاركينگ جهت آسايش گردشگران، ايجاد فضاهايي جهت افزايش سرزندگي و فرح بخش كردن محيط ، تعبيه سرويس بهداشتي و مبلمان و آبنما جهت افزايش تنوع و سرزندگيري، همگي مي توانند راه به مطلوبيت رساندن پياده راه باشند.