تبيين نقش مولفه‌هاي معماري تاثير‌گذار بر تخيل انسان با رويكرد علوم شناختي

تعامل و تاثير متقابل محيط بر ذهن انسانها سالهاست مورد توجه محققين و به خصوص معماران بوده است. شناخت تاثيرات ابعاد فضا بر دريافتهاي حسي انسان در دوران گوتيك و رنسانس و همچنين تاثير رنگ و جنس متريالهاي به كار رفته، فضاي طراحي شده را با عملكردهاي مورد نظر همخوان ساخته بوده است. بررسي مولفه‌هاي تاثيرگذار در درك فضاي بيروني با به كارگيري از قدرت تخيل، شناخت ساختار مغز در شكل‌گيري تخيل و چگونگي استفاده از آن در ايده پردازي معماري و به نمايش كشيدن تصوير حاصل از تخيل و تصوير سازي ذهني و استفاده در معماري از اهداف نگارش اين مقاله است. در اين مطالعه از روش پژوهش آزمايشي استفاده شده است كه با به كارگيري از امكانات و تجهيزات دستگاه‌هايي همچون تصويربرداري رزونانس مغناطيسي عملكردي يا اف ام آر آي و الكتروانسفالوگرافي يا اي اي جي اين امكان فراهم ميگردد تا تصويرسازي ذهني، نحوه شكل‌گيري تخيل و ساختار آن در مغز افراد، بررسي شود. همچنين با تهيه و ثبت الگوهاي فعاليت‌هاي مغزي افراد در مواجه با حركت‌هاي بصري طراحي شده و سپس مقايسه اين الگوها با رفتارهاي ديگري از ذهن آنها هنگام ايجاد تصاوير ذهني، انتظار ميرود ويژگي‌هاي فضايي اين تصاوير از طريق آناليز تشابهات احتمالي با الگوهاي ثبت شده پيش بيني گردد. به عنوان يك مطالعه آزمايشي انتظار مي‌رود نتيجه حاصل به گونه‌اي باشد كه ضمن شناخت محرك‌هاي تاثيرگذار در ساختار تخيل و چگونگي شكل‌گيري آن بتوان از اجزا، تصاوير و رنگ‌هايي با تاثيرگذاري بيشتر جهت بررسي تخيل فضا در افراد مختلف و تعامل آن با معماري نيز استفاده كرد.