بررسي تطبيقي كيفيت محيط مسكوني در زندگي انسان ( نمونه موردي: خانه هاي دولتي شهر دانسفهان )

مسكن به عنوان مهم ترين كاربري در سطح شهر ها، همواره به منظور ايجاد مكاني مناسب براي ارضاي نيازهاي روحي و جسماني مورد توجه معماران و برنامه ريزان شهري بوده است، اما باتوجه به رشد سريع شهرها و توسعه كالبدي آن، موجب بروز بحران هاي مختلف در زندگي شهري نظير مشكلات محيطي و نزول كيفيت محيط مسكوني شده است. كيفيت محيطي به عنوان شاخصي براي اندازه گيري درجه اي از محيط كه براي زيستن انسان مناسب مي باشد، مورد استفاده قرار گرفته است. به همين علت، ايجاد فضايي با كيفيت مناسب و مطلوب در فضاهاي مسكوني امري ضروري محسوب مي شود. كيفيت محيط مسكوني داراي مفهومي پويا، پيچيده و چند بعدي مي باشد كه از ابعاد مختلف كالبدي، اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي و فرهنگي شكل گرفته است. هدف اين پژوهش با توجه به تحقيقات بدست آمده در اين راستا و تجربياتي از خانه هاي ساخته شده پس از زلزله دانسفهان به منظور ارتقاي سطح كيفي فضاهاي مسكوني، كشف عوامل موثر بر كيفيت محيط مسكوني و شاخص هاي اجتماعي آن، ارتباط بين آنها و بيان راهبردهايي به همين منظور است. اين مقاله بر اساس طرح اوليه منطبق بر مطالعه متون نظري، كتب و مقالات حيطه ي طراحي مسكن با توجه به ارتقاي كيفيت محيط انساني بر اساس نياز انسان به مسكن مطلوب نوشته شده است. روش پژوهشي در اين تحقيق تحليلي – توصيفي مي باشد كه از متون مربوطه اصول ثابتي را در راستاي شناخت عوامل تحقيق استخراج نموده و از طريق مطالعات كتابخانه اي و مشاهدات در حيطه ي نمونه موردي و تحليل و تفسير نتايج به كشف و تشريح اين اصول پرداخته است.