سنجش مولفه هاي تاب آوري اجتماعي با بهره گيري از مدل الكتره(مورد پژوهي: محلات منطقه هفت شهر شيراز)

يكي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي اصلي برنامه‌ريزان و مديران شهري در سال‌هاي اخير اثرات مخاطرات طبيعي بر جوامع اجتماعي و محلات شهري مي‌باشد به‌همين دليل توانمندي و تقويت اجتماعي ساكنان در يك محيط نقش مهمي در تاب آوري در مقابل مخاطرات طبيعي دارد مفاهيم تاب آوري اجتماعي و جامعه تاب آور در جهت كاهش خطر مقابله با سوانح و موفقيت برنامه‌هاي بازسازي در چارچوب مشاركت عمومي در دهه‌هاي اخير اهميت زيادي پيدا كرده‌است. هدف از اين پژوهش بررسي تاب آوري اجتماعي و سنجش مؤلفه هاي تاب آوري اجتماعي در منطقه 7 شيراز و رتبه بندي و ارزيابي محلات از لحاظ مؤلفه هاي تاب آوري اجتماعي مي‌باشد. در اين پژوهش ابتدا از طريق مطالعات كتابخانه اي، مولفه ها و عوامل اثرگذار بر تاب آوري اجتماعي مشخص و تعريف عملياتي گرديد. سپس با استفاده از پرسشنامه در قالب فرآيند تحليل شبكه اي ANP وزن نهايي مولفه ها بوسيله متخصصين تعيين گرديد و با استفاده از مدل ELECTRE محلات مورد مطالعه رتبه بندي گرديد. نتايج پژوهش بيانگر اين است كه از ميان مولفه هاي مورد مطالعه، مولفه سرمايه اجتماعي به ترتيب با وزن (0/36) داراي بيشترين وزن و مولفه سرمايه انساني با وزن (0/28)، كيفيت زندگي با وزن (0/17) و مولفه ويژگي هاي جمعيتي با وزن (0/13) در مراحل بعدي هستند. با توجه به روش الكتره اولويت بندي انتهايي محلات مورد مطالعه منطقه 7 بيانگر اين است كه محلات شريف آباد با امتياز3، بلوار اتحاد با امتياز 2، بلوار نصر شرقي با امتياز 1 و بلوار فرصت شيرازي در انتها، به ترتيب در رتبه هاي اول تا چهارم قرار دارند.