تأثير طراحي شهري با مقياس كلان بر بهينه سازي مصرف انرژي

مطالعاتي كه از دهه ۱۳۷۰ در جهان آغاز شده، نشان مي دهد كه شكل شهر و الگوي طراحي آن مي تواند در ميزان مصرف انرژي تأثيرگذار باشد. علاوه بر ويژگي هاي كالبدي شهر، خصوصيات اجتماعي اقتصادي و فرهنگي ساكنان آن نيز در ميزان مصرف انرژي موثر خواهد بود. با توجه به نقش الگوي طراحي و مديريت شهري در بهينه سازي مصرف انرژي، ضوابط، مقررات و دستورالعمل هايي در ساير كشورها تهيه شده كه در كنار مسائل فني مربوط به ساختمان، حوزه شهرسازي را نيز در بر مي گيرند. در حال حاضر، مهم ترين سند قانوني مربوط به بهينه سازي مصرف انرژي در ايران، مبحث نوزدهم مقررات ملي ساختمان است. در عين حال مستندات قانوني ديگري مانند قانون نحوه جلوگيري از آلودگي هوا» و قانون «اصلاح الگوي مصرف» نيز موجود است كه لزوم تدوين ضوابط و مقررات در حوزه شهرسازي را مطرح مي كنند. با توجه به اين پشتوانه پيشنهاد مي شود كميته دائمي با مسئوليت تدوين و بازنگري راهنما و ضوابط طراحي شهري با هدف بهينه سازي مصرف انرژي تشكيل شود. پيش نويس اوليه راهنماي طراحي شهري با هدف بهينه سازي مصرف منابع با همكاري دانشگاه فني برلين در آلمان و مركز تحقيقات راه، مسكن و شهرسازي ايران و بر اساس اصولي چون استفاده بهينه از منابع، برنامه ريزي يكپارچه، توجه به شرايط اقليمي و شيوه زندگي، و ارائه راهكارهاي با حداقل هزينه و مبتني بر فن آوري بومي در حال تدوين بوده و مي تواند مبناي تهيه ضوابط و مقررات حوزه شهرسازي قرار گيرد.