كيفيت فضاهاي عمومي در نظام هاي مختلف شهري ( رويكرد اقتصاد سياسي فضا)

يكي از چالش هاي مهم شهري امروز تغيير ماهيت فضاهاي عمومي به فضاهاي اشتراكي است . انحصاري شدن اين فضاها باعث محروم ماندن برخي از شهروندان در استفاده از آنها و گرفتن حق انتخاب از گروههاي كم در امد شهري است. عدم تنوع افراد و در پي آن ايجاد شكاف طبقاتي يكي از معضلات فضاهاي عمومي درشهرهاي معاصر است . از انجايي كه يكي از شاخص هاي كيفيت فضايي برقراري عدالت و همه شمولي آن ميباشد، و بنا بر نظريه اقتصاد سياسي هر فضا نمادي از يك شيوه تفكر خاص يا عملكردي از ايديولوژي نظام اجتماعي – سياسي است در اين پژوهش به بررسي علل پيدايش و سازو كارهاي اين فضاها در شهر تهران خواهيم پرداخت. براي روشن تر شدن موضوع با روش مقايسه اي و رويكرد توصيفي- تحليلي به بررسي ومقايسه دو مركز تجاري در شهر تهران پرداخته شد ودر نهايت راهكارهايي براي رسيدن به عدالت شهري و ارتقا سطح كيفي فضاهاي عمومي ارايه شده است.بررسي ها نشان داده كه مركز خريد پالاديوم كه با فاصله دو دهه از مركز خريد گلستان ساخته شده، فضايي كاملا متفاوت را ايجاد كرده است.اين فضا، نمونه يك فضاي سرمايه داري است كه مهمترين هدف آن نه ايجاديك فضايي عمومي براي اقشار مختلف اجتماعي كه يك فضاي اشتراكي در جهت منافع گروههاي پر قدرت و بازگشت سرمايه به چرخه توليد است كه نتيجه سياستهاي حاكم در اين دوران مي باشد.