تحليل عوامل موفقيت مديران شهري در كنترل و كاهش جزيره حرارتي شهر تهران(مطالعه موردي: منطقه 6 شهرداري تهران)

نمود تغييرات آب و هوايي در شهرها به صورت هاي گوناگون خود را نشان داده و يكي از آنها كه مورد توجه پژوهشگران و مديران شهري به علت اثرات منفي آن بر زيست شهري مي باشد جزاير حرارت شهري است. موضوع توسعه يافتن شهرها و ارتباط آن با جزيره حرارتي شهري موضوع بسيار مهمي است كه بايد ابتدا درك و سپس كنترل شود و در روند توسعه شهرها برنامه ريزي گردد. هدف از انجام اين پژوهش، ارزيابي و مطالعه عوامل اثر گذار در موفقيت دست اندركاران و مديران شهري در كنترل جزاير حرارتي منطقه 6 تهران مي باشد. روش تحقيق توصيفي - تحليلي است و داده ها و اطلاعات مورد نياز پيمايشي است و با نظر متخصصان و افراد درگير با مديريت شهري، عوامل اثر گذار در كنترل جزيره حرارتي شهري ارزيابي گردد. 16 شاخص به عنوان شاخص هاي اصلي و موثر انتخاب شد و از روش تحليل عاملي بهره گيري شد. با توجه به مقدار آماره KMO (762/0)، داده ها شرط لازم را براي ادامه پژوهش دارد. در نهايت نتايج 5 عامل به عنوان عوامل نهايي انتخاب شدند كه در ميان اين پنج عامل، عامل اقدامات كالبدي بيشترين واريانس را تبيين نمود و بيشترين ارزش ويژه را به خود اختصاص داد. نتايج مطالعات نشان داد با وجود برخي اقدامات اوليه همچون افزايش حمل و نقل عمومي، ايجاد درياچه هاي مصنوعي مانند چيتگر، ورود برخي وسائط نقليه برقي، جزاير حرارتي شهر تهران همچنان پايدار مي باشد و در صورت عدم برنامه ريزي ميان مدت و كوتاه مدت، خطرات اين پديده شهروندان و زير ساخت هاي شهري را تهديد خواهد كرد.