ارزيابي كيفي تلفيق سنت ومدرنيسم در فرم و كالبد مساجد معاصر ايران (با ديدگاه سير تحول ساختاري)

معماري در دنياي سنت و مدرنيته دو دنياي متفاوت را مبين مي كند و همواره اين دو نشان از افعال مختلف كاركردي در دوره هاي مختص به خود داشته اند.ضرورت تحقيق بررسي و مطالعه قالب معماري مساجد معاصر با روند حركتي خود( كه با تحولات مدرنيته همراه بوده) از لحاظ ساختار فرميك مي باشد. توليد ساختارهاي فرميك در معماري معاصر ايران با توجه به انديشه هاي نوظهور معاصر از بعد طراحي و انديشه هاي ساختاري جاي تامل و تفكر دارد. معماري مساجد ايران در نگاه عملكرد و كاركرد داخلي خود تحولات چنداني نداشته،اما انچه مسئله تحقيق به عنوان ضرورت مطرح است نگاه به تحول ساختاري مساجد ايراني از بعد فرميك بوده كه در معماري معاصر مشهود است.رويكرد تحقيق حاضر كيفي بوده كه با بهره گيري از روش تحقيق توصيفي-تحليلي و گردآوري اطلاعات با استفاده از مطالعات ميداني و كتابخانه اي بوده و در اين مقاله به سوالاتي چون:1-تلفيق سنت ومدرنيسم در فرم مساجد معاصر ايران چگونه است؟ 2-سير تحول فرميك مساجد معاصر به چه صورتي بوده است؟ پاسخ داده مي شود.در ادامه آنچه بدست آمده نشان مي دهد كه مساجد در سه صورت ساختاري: در قالب گذشته خود رشد كرده و مرهون معماري سنتي و گذشته خود مي باشند 2- يا در تركيب معماري گذشته به صورت تلفيق از نوع(اقتباسي،التقاطي) بوده و يا به صورت مفهومي و فرانوگراي مدرن سير(به صورت محدود) سير مي كنند.